fbpx
Posts Tagged :

fysiotherapia

υδροθεραπεια_αυτισμος

Υδροθεραπεία σε άτομα με αυτισμό

1024 768 master

Υδροθεραπεία σε άτομα με αυτισμό. Ο αυτισμός είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που μπορεί να είναι ήπιου ή σοβαρού βαθμού.
Δεν έχουν όλα τα παιδιά με αυτισμό την ίδια ακριβώς εικόνα. Μερικά από τα προβλήματα που έχουν είναι στην επικοινωνία, τη γλώσσα και την κοινωνική ένταξη.
Η υδροθεραπεία μπορεί να ενισχύσει την ποιότητα ζωής και την παραγωγικότητα του ατόμου ως μέσο αναψυχής και γίνεται με τη βοήθεια ειδικά καταρτισμένου προσωπικού.
Το νερό βοηθάει τα παιδιά στο να ελέγξουν το σώμα τους και να κινηθούν με επιτυχία μέσα σ’αυτό μειώνοντας έτσι τις ακαθόριστες κινητικές δραστηριότητες τους.
Το νερό προσφέρει
1) Αισθητηριακή εμπειρία / ερεθίσματα. Ασκεί μεγαλύτερη πίεση από τον αέρα και βοηθάει στην εισαγωγή πολλών ερεθισμάτων στο σώμα. Παρέχει ένα περιβάλλον, το οποίο μειώνει το σωματικό βάρος κατά 90%. Το ζεστό νερό μειώνει επίσης τη σπαστικότητα και χαλαρώνει τους μυς.
2) Αιθουσαία διέγερση. Κολυμπώντας μέσα στο νερό δημιουργείται ελεγχόμενη αιθουσαία διέγερση σε διάφορα επίπεδα. Όλη αυτή η αυξημένη αισθητηριακή πληροφορία βοηθάει στην ανάπτυξη της ευαισθητοποίησης του σώματος και την κινητική μάθηση. Εκτός από το κολύμπι τα παιδιά μαθαίνουν να περπατούν, να αλλάζουν θέσεις, να κάνουν ύπτιο. Σίγουρα όλα αυτά, ανάλογα με το επίπεδο ικανότητας  του παιδιού, μπορούν να γίνουν και με τη βοήθεια κάποιου εξοπλισμού.
3) Προφορικές κινητικές δεξιότητες. Το νερό είναι ένα μέσο για να βελτιώσουν τα παιδιά τις στοματοκινητικές τους δεξιότητες, κάνοντας μπουρμπουλήθρες στο νερό ή φυσώντας με ένα καλαμάκι. Λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν με την επικοινωνία τους, ανταποκρίνονται καλύτερα σε οπτικά ερεθίσματα.
4) Μυϊκή ενδυνάμωση. Το νερό μπορεί  να παρέχει αντίσταση σε όλα τα επίπεδα της κίνησης για όλες τις μυϊκές ομάδες , χρησιμοποιώντας μακαρόνια, μπάλες και βαράκια.
5) Βελτίωση της αδρής κινητικότητας. Στο νερό η βαρύτητα μειώνεται και τα παιδιά είναι ικανά να εκτελέσουν κινήσεις και δεξιότητες που δεν είναι ακόμα σε θέση να εκτελέσουν έξω από αυτό. Η στάση του σώματος βελτιώνεται, όπως και ο νευρομυϊκός συντονισμός.
6) Επανεκπαίδευση της βάδισης και της ισορροπίας. Τα παιδιά που μαθαίνουν να περπατούν μέσα στο νερό αποκτούν καλύτερα αντανακλαστικά.
Επιπλέον, λόγω της ενέργειας που καταναλώνει το παιδί με τις δραστηριότητες στο νερό, μειώνεται η υπερκινητικότητά του, επικεντρώνεται καλύτερα στα «καθήκοντά» του, βελτιώνεται ο ύπνος του και οι διατροφικές του συνήθειες.
Για τα παιδιά με αυτισμό η υδροθεραπεία μπορεί να βελτιώσει το εύρος της κίνησης και την ευαισθητοποίηση του σώματος, να διευκολύνει τη νευροαναπτυξιακή τους έκβαση, να βελτιώσει τη προσοχή, τη συγκέντρωση, την αυτοσυγκράτηση και την ικανότητα να ακολουθούν οδηγίες.

συνδρομο_θωρακικής_εξόδου

Σύνδρομο θωρακικής εξόδου |Φυσικοθεραπεία

525 276 master

Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου είναι μια επώδυνη κατάσταση που προκαλείται από την πίεση αγγείων και νεύρων στην περιοχή του άνω θωρακικού στομίου, δηλαδή ανάμεσα στην βάση του αυχένα και την έκφυση του βραχιονίου. Υπάρχουν διάφορες υποδιαιρέσεις του συνδρόμου ανάλογα με την αιτία πρόκλησης και τα συμπτώματα που παρουσιάζονται.

  • Νευρογενές σύνδρομο θωρακικής εξόδου: χαρακτηρίζεται από συμπίεση του βραχιονίου πλέγματος και έχει νευρολογικά συμπτώματα
  • Αγγειακό σύνδρομο θωρακικής εξόδου: χαρακτηρίζεται από συμπίεση των φλεβών και των αρτηριών που βρίσκονται κάτω από την κλείδα
  • Μη συγκεκριμένου τύπου σύνδρομο θωρακικής εξόδου: δεν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία πρόκλησης αλλά οι ασθενείς παρουσιάζουν νευρολογικά συμπτώματα και πόνο

ΑΙΤΙΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ

  • Πίεση λόγω υπεράριθμης αυχενικής πλευράς η οποία εκτείνεται από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης και υπάρχει εκ γενετής
  • Ύπαρξη μιας ανώμαλα σφιχτής ινώδους ζώνης που συνδέει τη σπονδυλική στήλη με το πλευρό
  • Ύπαρξη μικρού σκαληνού μυός, ο οποίος πιέζει το κατώτερο τμήμα του βραχιονίου πλέγματος ( Α8-Θ1) καθώς και την αρτηρία
  • Απότομη άρση βάρους
  • Τραυματισμός περιοχής
  • Αύξηση ή μείωση του μυϊκού όγκου που προκαλεί πίεση ή διάταση του βραχιονίου πλέγματος αντίστοιχα
  • Μεγάλη κινητικότητα της άρθρωσης του ώμου με μεταβολή της θέσης της κλείδας, που προκαλεί πίεση του νευροαγγειακού πλέγματος
  • Πίεση στις αρθρώσεις. Η παχυσαρκία μπορεί να βάλει ένα αδικαιολόγητο ποσό πίεσης στις αρθρώσεις, ή η μεταφορά τσαντών με υπερβολικό βάρος
  • Επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα και καταπόνηση των αρθρώσεων (π.χ. συνεχόμενη χρήση υπολογιστών, μεταφορά βαρειών αντικειμένων, αθλητικές δραστηριότητες όπως η κολύμβηση)
  • Κακή στάση, οι γυρτοί ώμοι ή η ολίσθηση του κεφαλιού προς τα εμπρός (ευθειασμός της αυχενικής μοίρας) μπορεί να προκαλέσει τη συμπίεση στη θωρακική περιοχή εξόδου
  • Εγκυμοσύνη, κατά τη διάρκεια της οποίας οι αρθρώσεις χαλαρώνουν και το σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί πιο εύκολα
  • Η ηλικία, αφού στην τρίτη δεκαετία υπάρχει φυσιολογική πτώση της ωμικής ζώνης με έκταση του νευροαγγειακού πλέγματος και επιπρόσθετη πίεση από την πρώτη πλευρά

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

  • Μυϊκή αδυναμία – ατροφία άνω άκρου
  • Πόνος χρόνιος, βαθύς, καυστικός που μπορεί να εμφανίζεται και κατά τη διάρκεια της νύχτας και μπορεί να επεκταθεί σε όλο το άνω άκρο
  • Εύκολη κόπωση ιδιαίτερα σε δραστηριότητες κατά τις οποίες το χέρι είναι ψηλά
  • Διαταραχές αιμάτωσης του άκρου και κυάνωση
  • Ροίζος ή φύσημα στην υπερκλείδια περιοχή
  • Ψηλαφητή οστική διόγκωση στον υποκλείδιο βόθρο
  • Παραισθησίες στην κατανομή του κερκιδικού ή του ωλένιου νεύρου και αισθητικές διαταραχές στα τρία πρώτα και δύο τελευταία δάχτυλα αντίστοιχα
  • Ελάττωση ή κατάργηση των σφίξεων της κερκιδικής αρτηρίας

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία του συνδρόμου θωρακικής εξόδου είναι κατά κύριο λόγο συντηρητική και διαρκεί για τουλάχιστον έξι μήνες . Συνιστάται φαρμακευτική αγωγή και ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας.
•        Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και μυοχαλαρωτικών ή τοπικών αναισθητικών, που ενισχύουν τη φυσικοθεραπεία και βοηθούν στην απαλλαγή των συμπτωμάτων.
•        Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει
α) Τεχνικές manual therapy, δηλαδή ήπιους χειρισμούς που βοηθούν την αποσυμπίεση των νεύρων και των αγγείων της περιοχής, ώστε να αποκατασταθεί η λειτουργικότητα γρήγορα και αποτελεσματικά με ασφάλεια για τον ασθενή
β) Μηχάνημα Ενεργής Θεραπευτικής Κίνησης για τη νευρομυϊκή επανεκπαίδευση του σώματος και τη βελτίωση του εύρους τροχιάς της κίνησης
γ) Ατομικό πρόγραμμα ασκήσεων για την αύξηση της μυϊκής δύναμης, και του εύρους κίνησης των αρθρώσεων
δ) Επανεκπαίδευση της σωστής στάσης, καθώς η επαναλαμβανόμενη κακή στάση αποτελεί βασική αιτία του προβλήματος
ε) Τεχνικές χαλάρωσης και υδροθεραπεία για τη χαλάρωση των συσπασμένων μυών
στ) Σε περίπτωση παχυσαρκίας είναι απαραίτητη η απώλεια βάρους ενώ είναι σημαντικές και οι συμβουλές που θα δώσει ο φυσικοθεραπευτής στον ασθενή έτσι ώστε να αποφεύγει τις θέσεις και κινήσεις όπως οι υπεραπαγωγές τη νύχτα, να κοιμάται με τοποθετημένα τα άκρα σε θέσης προσαγωγής και να ενισχύονται οι ώμοι με μαξιλάρια. Κατά τη διάρκεια της ημέρας να αποφεύγει την ανύψωση φορτίων αλλά και δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενη ή διαρκούσα υπεραπαγωγή του άνω άκρου.

αλήθειες & ψέματα για τον πόνο στη μέση_Χαλάνδρι

Αλήθειες & Ψέματα για τον πόνο στη μέση

672 960 master

αλήθειες & ψέματα για τον πόνο στη μέση_ΧαλάνδριΣτα πλαίσια της ενημέρωσης των δημοτών Χαλανδρίου,
το PhysioPolis, με την υποστήριξη του Δήμου Χαλανδρίου, διοργανώνει Ενημερωτική Ημερίδα με θέμα:
Αλήθειες και Ψέματα για τον πόνο στη μέση
Τετάρτη 26 Μαρτίου & ώρα 18.30
Αίθουσα Εκδηλώσεων Κοινωνικών Δομών του Δήμου Χαλανδρίου
Στρ. Παπάγου 7 & Αριστοφάνους
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες 210 6810898 / 210 6800175

πόνος στο γόνατο – Φυσικοθεραπεία

150 150 master

Ο πόνος στο γόνατο είναι ένα σύνηθες σύμπτωμα σε διάφορες παθήσεις ή εξαιτίας τραυματισμών. Επίσης, υπάρχει περίπτωση να οφείλεται σε καταπόνηση της άρθρωσης λόγω ανατομικών αποκλίσεων από το φυσιολογικό πρότυπο.

Συνήθης παθολογίες είναι η κάκωση μηνίσκου, η κάκωση ή η ρήξη συνδέσμων, η χονδροπάθεια και η τενοντίτιδα.

Κάκωση μηνίσκου: Πιο συχνές είναι οι κακώσεις και οι ρήξεις στο έσω μηνίσκο από βίαιες κινήσεις, απότομη στροφή της κνήμης ή από απευθείας χτύπημα στο γόνατο. Τα συνήθη συμπτώματα είναι πρήξιμο και πόνος στην άρθρωση, ευαισθησία, τρίξιμο και «μάγκωμα» του ποδιού σε κινήσεις έκτασης ή κάμψης. Ανάλογα με το βαθμό της βλάβης γίνεται συντηρητική ή χειρουργική αποκατάσταση (αρθροσκόπηση).

πόνος στο γόνατο
πόνος στο γόνατο

Κακώσεις και ρήξεις συνδέσμων: Συνήθως συμβαίνουν κατά τη διάρκεια ενασχόλησης με κάποιο άθλημα ή σε κάποια έντονη δραστηριότητα και για αυτό είναι περισσότερο συχνές στα άτομα που γυμνάζονται.  Κύρια χαρακτηριστικά των κακώσεων στους συνδέσμους είναι ο πόνος κατά την προσπάθεια κίνησης και το οίδημα. Οι βλάβες αντιμετωπίζονται συντηρητικά (νάρθηκας, φυσιοθεραπεία, ενδυνάμωση) ή χειρουργικά, συνήθως με τοποθέτηση μοσχεύματος.

Χονδροπάθεια: Είναι συχνότερη στις γυναίκες, ειδικά στις έφηβες και στις υπέρβαρες. Προκαλείται συνήθως από επαναλαμβανόμενη καταπόνηση με μεγάλο φορτίο. Εκδηλώνεται με πόνο και ελαφρύ οίδημα, ενώ μερικές φορές το γόνατο «μπλοκάρει». Συνίσταται να μην γίνονται βαθιά καθίσματα και να αποφεύγονται τα ανώμαλα εδάφη, το ποδήλατο, τα σκαλοπάτια και οι γονυπετείς θέσεις. Η χρήση των κατάλληλων παπουτσιών είναι σημαντική.


Τενοντίτιδα:
Πρόκειται για φλεγμονή στον τένοντα που συνοδεύεται από τοπική αύξηση της θερμοκρασίας και περιορισμό των κινήσεων. Προκαλείται από ξαφνικά, έντονα ή επαναλαμβανόμενα φορτία στο γόνατο. Στα αρχικά στάδια παρουσιάζεται σαν πόνος κατά την διάρκεια της ξεκούρασης ο οποίος «περνά» κατά την διάρκεια της άσκησης. Αργότερα, μπορεί να εξελιχτεί κατά τέτοιο τρόπο, που ακόμα και μια απλή κίνηση να προκαλεί οξύ πόνο.

Η επίσκεψη σε έναν ορθοπεδικό (ή ρευματολόγο) και η διαγνωστική απεικόνιση θα καταδείξει την παθολογία. Η φυσικοθεραπευτική συμβολή είναι σημαντική κατά τη συντηρητική αντιμετώπιση όπως και μετεγχειρητικά. Ειδικό ασκησιολόγιο δίδεται σε κάθε περίπτωση σε συνδιασμό με ανακούφιση από τον πόνο και ακινητοποίηση ή περίδεση, αν χρειάζεται.