fbpx
Posts Tagged :

υδροθεραπεία Χαλάνδρι

ΥΔΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Άσκηση στο νερό και τρίτη ηλικία

1024 683 physiopolis physiopolis

Όσο το προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού αυξάνεται, τόσο αυξάνεται και η ανάγκη για καλύτερη ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων ατόμων, οι οποίοι ψάχνουν μια απάντηση στις διάφορες ασθένειες ή στα προβλήματα που συνοδεύουν την ηλικία τους. Η άσκηση στο νερό μπορεί πραγματικά να βοηθήσει.

Α. Καρδιοαναπνευστικά προβλήματα

Οι φυσιολογικές αλλαγές λόγω γήρανσης, μειωμένης αρτηριακή κυκλοφορίας, μειωμένης καρδιακής παροχής και μειωμένου μέγιστου όγκου παλμού μπορούν να αντιμετωπιστούν θετικά με τη χρησιμοποίηση των υδροδυναμικών αρχών. Η υδροστατική πίεση αυξάνει τη φλεβική επιστροφή, ενώ η άνωση εξουδετερώνει την βαρύτητα και επιτρέπει στον ασθενή να κινηθεί πιο άνετα.

Η θερμότητα του νερού αυξάνει την αιματική ροή επιτρέποντας στο αίμα να φτάνει στα άκρα με λιγότερη πίεση. Η συνεχής υδροστατική πίεση βοηθά στην αναπνοή με τη δύναμη που εξασκεί στο θώρακα. Εδώ χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής τα άτομα με μειωμένη ζωτική χωρητικότητα των πνευμόνων, καθώς υπάρχει ενδεχόμενο οι πνεύμονες να μην αντέξουν και να καταρρεύσουν (collapse). Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να ελέγξουν τους πνεύμονές τους και αν η ζωτική χωρητικότητα είναι λιγότερο από 1,5lt (φυσιολογικός μέσος όρος περίπου 4,5lt) δεν θα πρέπει να μπουν σε βαθύ νερό ή οι ασκήσεις πρέπει να γίνονται σε ύπτια θέση στο νερό και όχι όρθια ή πρηνή.

Οι δραστηριότητες θα πρέπει να είναι ενεργητικές ή υποβοηθούμενες ενεργητικές προκειμένου να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Β. Επίδραση στο νευρικό σύστημα

Οι μειωμένοι κινητικοί νευρώνες, οι μειωμένοι χρόνοι αντίδρασης, το αλλαγμένο επίπεδο παραγωγής νευροδιαβιβαστών μπορούν να αντιμετωπιστούν με ένα πρόγραμμα ασκήσεων στο νερό μέσω της άνωσης, της υδροστατικής πίεσης και της αντίστασης (ιξώδες). Η υποστήριξη της άνωσης μαζί με τη διέγερση των αισθητικών υποδοχέων από την υδροστατική πίεση και το ιξώδες, προάγουν την δυνατότητα να αυξηθεί η νευρική διέγερση, παρέχοντας ένα περιβάλλον που είναι σταθερότερο και διευκολύνει τις αυξανόμενες νευρομυϊκές προσπάθειες.

Υπό τις οδηγίες του θεραπευτή, ο ασθενής έχει τη δυνατότητα να συγκεντρωθεί στο συγχρονισμό και να στρατολογήσει τις μυϊκές ομάδες του κατά τη διάρκεια των λειτουργικών δραστηριοτήτων με την αυξανόμενη διέγερση των αισθητικών υποδοχέων στο υδρόβιο περιβάλλον. Η αναταραχή του ύδατος δημιουργεί μία «σύγκρουση» μεταξύ του αιθουσαίου συστήματος και της όρασης. Για τους ασθενείς που έχουν μία ήπια έως μέτρια δυσκολία στη συνεργασία αυτών των δύο συστημάτων, το υδρόβιο περιβάλλον εμφανίζεται να ενθαρρύνει μία ενοποιημένη λειτουργική έκβαση. Η προφανέστερη φυσική  βελτίωση φαίνεται χαρακτηριστικά στη σταθερότητα των ασθενών στην όρθια στάση. Προσοχή χρειάζεται σε άτομα με σοβαρότερες βλάβες του αιθουσαίου, γιατί ακόμα και μία μικρή ανατάραξη του νερού υπάρχει κίνδυνος να τους προκαλέσει ναυτία ή εμετό. Λειτουργικές δραστηριότητες, ασκήσεις σταθεροποίησης του κορμού, ισορροπίας, προστατευτικών αντιδράσεων κ.λπ. μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Γ. Τόνωση μυοσκελετικού συστήματος

Η μείωση της μυϊκής μάζας, των μυϊκών ινών, και της μυϊκής δύναμης (περισσότερο στις ίνες τύπου ΙΙ) μπορεί να δημιουργήσει μια λειτουργική αδυναμία για τους ηλικιωμένους ασθενείς. Επιπλέον, η απώλεια λειτουργίας κινητικών νευρώνων, η μειωμένη αποδοτικότητα στις νευρομυϊκές συναπτικές συνδέσεις και η μείωση στην πυκνότητα των οστών μπορεί επίσης να εμφανιστεί με τη φυσιολογική γήρανση. Ο φυσικοθεραπευτής χρησιμοποιώντας τις φυσικές ιδιότητες του νερού μπορεί να ελαχιστοποιήσει τις προαναφερθέντες αλλαγές γήρανσης με την παροχή ευκαιριών για να τονώσει θεραπευτικά το μυοσκελετικό σύστημα σε ένα ενθαρρυντικό περιβάλλον.

Επιπλέον, η εμβάπτιση σε θερμό νερό παρέχει δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε το μειωμένο μήκος των συνδέσμων και των τενόντων, λειτουργώντας στην κατάλληλη ευθυγράμμιση και με μειωμένη ταχύτητα. Η Θεραπευτική άσκηση, λειτουργικές δραστηριότητες, σταθεροποίηση του κορμού, και δραστηριότητες ισορροπίες είναι οι πιθανές επιλογές παρέμβασης για να αντιμετωπιστούν οι μυοσκελετικές αλλαγές λόγω γήρανσης και των προβλημάτων ή ασθενειών που μπορεί να τη συνοδεύουν.

Φυσικοθεραπεία για τον πονοκέφαλο με τη μέθοδο Watson

1024 683 master

Ως πονοκέφαλος ορίζεται ο δυσάρεστος πόνος στην περιοχή του κεφαλιού, ο οποίος μπορεί να είναι από ήπιος έως πολύ έντονος και εντοπίζεται συνήθως και στις δύο πλευρές του. Πιο συγκεκριμένα οι περιοχές τις οποίες επηρεάζει είναι το μέτωπο, οι κρόταφοι και η βάση του κρανίου. Συνήθεις αιτίες είναι το άγχος και η αυξημένη μυϊκή τάση στον αυχένα.
Η ημικρανία ποικίλλει από έντονη έως πολύ σοβαρή και εκτός από πονοκέφαλο έχει συνοδά συμπτώματα όπως, ναυτία, πόνο πίσω από το μάτι/αυτί, ευαισθησία στο φως/ήχο, πόνο στους κροτάφους κα. Συνηθέστερα, επηρεάζει μόνο την μία πλευρά του κρανίου, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες ο ασθενής πονάει και στις δυο πλευρές.

Η μέθοδος Watson
Οι περισσότεροι ασθενείς είτε με προτροπή του ιατρού, είτε χωρίς, καταφεύγουν άμεσα στη λύση του παυσίπονου φαρμάκου για την άμεση αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας και ημικρανίας. Παρότι προσφέρει μια άμεση, συνήθως, ανακούφιση, δεν αποτελεί την λύση του αιτίου! Αποτέλεσμα αυτού, ο πονοκέφαλος να εξακολουθεί να επισκέπτεται το άτομο και μελλοντικά.
Η μέθοδος του Dean Watson – “Watson Headache Approach”- υποστηρίζει ότι η κυριότερη αιτία των πονοκεφάλων βρίσκεται στα ανώτερα επίπεδα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και πιο συγκεκριμένα, στους 3 πρώτους σπονδύλους.

Με βάση αυτή τη λογική, προσεγγίζεται ο πονοκέφαλος εξετάζοντας αν υπάρχουν δυσλειτουργίες στα επίπεδα αυτά.

Ο φυσικοθεραπευτής αξιολογεί:

  • Τη στάση του κρανίου και του αυχένα
  • Την ισομετρική δύναμη και αντοχή των εν τω βάθει καμπτήρων μυών της ανώτερης μοίρας του αυχένα
  • Τη σχέση μεταξύ της στάσης του κρανίου και του αυχένα και
  • Τις επιμέρους αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων του αυχένα, αλλά και όλης της σπονδυλικής στήλης

Η θεραπεία αποτελείται από τον ερεθισμό του σημείου (μέσω ειδικής κινητοποίησης) στο οποίο εντοπίζεται η δυσλειτουργία για την πρόκληση του πονοκεφάλου/ημικρανίας. Εφόσον γίνει αυτό, ο φυσικοθεραπευτής διατηρεί τη συγκεκριμένη κινητοποίηση μέχρι ο πόνος να αρχίσει να υποχωρεί.
Είναι ακριβώς αυτή η λογική της μεθόδου, δηλαδή, η πρόκληση του πόνου, που αποτελεί το διαγνωστικό κλειδί για την επίλυση της κεφαλαλγίας.
Μετά το πέρας την οξείας φάσης του πονοκεφάλου/ ημικρανίας, συστήνεται στον ασθενή να εκτελεί ασκήσεις ενδυνάμωσης των καμπτήρων μυών του αυχένα και βελτίωσης της στάσης του. Το κομμάτι αυτό δεν πρέπει να παραλείπεται, καθώς είναι αυτό το οποίο θα διατηρήσει τα αποτελέσματα της θεραπείας, ιδίως σε καταστάσεις απαιτητικές και στρεσογόνες, όπως η εργασία.
Ο φυσικοθεραπευτής που θα επέμβει με αυτή τη μέθοδο πρέπει να έχει εκπαιδευτεί στην τεχνική Watson καθώς και σε τεχνικές χειροθεραπείας (manual techniques), ώστε να έχει επαρκείς γνώσεις κινησιολογίας, ανατομίας, ψηλάφησης και τεχνικών κινητοποίησης.
Στο Physiopolis είμαστε ειδικευμένοι στη μέθοδο Watson καθώς και σε άλλες τεχνικές κινητοποίησης που μπορούν να ανακουφίσουν από τον επίμονο καθώς και χρόνιο πόνο.

Πηγές:

  • Cervical headache: an investigation of natural head posture and upper cervical flexor muscle performance, Watson et al, 1993
  • Head pain referral during examination of the neck in migraine and tension-type headache, Watson et al, 2012

Τρίτη ηλικία και άσκηση

640 427 master

Στην τρίτη ηλικία εντάσσονται τα άτομα που έχουν συμπληρώσει το 60o έτος και δεν έχουν υπερβεί το 80ο.
Σύμφωνα με μελέτες παρατηρείται απώλεια της μυϊκής μάζας με την αύξηση της ηλικίας. Υπολογίζεται ότι από την ηλικία των 20 μέχρι αυτή των 70 ετών η απώλεια μυϊκού ιστού φτάνει στο 20-30%.
Oι επιπτώσεις της απώλειας της μυϊκής μάζας και όχι μόνο περιλαμβάνει μια σειρά από φαινόμενα, τα οποία έχουν επιπτώσεις τόσο στη λειτουργική κατάσταση του οργανισμού, όσο και στην ποιότητα ζωής των ηλικιωμένων.
 
Συμπτώματα- Κλινική εικόνα
– Μειωμένη μυϊκή δύναμη
– Βράχυνση ιστών
– Πλημμελή αιμάτωση και αγγείωση
– Μειωμένη ικανότητα μεταβολισμού και γρήγορο κάματο
– Μειωμένη ικανότητα κίνησης
– Αυξημένη απώλεια οστικής μάζας (οστεοπόρωση)
– Αυξημένη συχνότητα πτώσεων εξαιτίας της μειωμένης μυϊκής δύναμης και ισορροπίας
– Απώλεια του μυϊκού ιστού είναι το αποτέλεσμα των μεταβολών πολλών λειτουργικών μηχανισμών
– Μειωμένη ικανότητα προσαρμογής σε καταστάσεις στρες που προκαλούνται από ασθένειες και γενικότερα αυξημένα επίπεδα νοσηρότητας
– Αλλαγές στο ορμονικό προφίλ όπως, για παράδειγμα, η μείωση των επιπέδων της αυξητικής ορμόνης, εξαιτίας της ανεπαρκούς αντιοξειδωτικής άμυνας του οργανισμού προκάλεσε βλάβες των μυϊκών κυττάρων
Η εμφάνισή όλων αυτών όμως μπορεί να αποδοθεί και στην ανεπαρκή πρόσληψη θρεπτικών συστατικών από τη διατροφή, αλλά και στη μειωμένη φυσική δραστηριότητα που παρατηρείται συχνά στους ηλικιωμένους.
ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

  • Αύξηση μυϊκής μάζας
  • Αυξάνει το εύρος τροχιάς των αρθρώσεων
  • Αυξάνει την αντοχή των οστών
  • Αύξηση αερόβιας ικανότητας
  • Βελτιώνει την λειτουργιά του αναπνευστικού συστήματος
  • Βελτίωση νευρομυϊκού συντονισμού (ισορροπία σώματος και ταχύτητα αντίδρασης)

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΟΦΕΛΗ

  • Αίσθημα ευεξίας
  • Ο ασκούμενος νιώθει δυνατός να κάνει τα προγράμματα μόνος του

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΕΙΔΗ ΑΣΚΗΣΗΣ

  • Ασκήσεις σε θερμαινόμενη πισίνα εφόσον δεν υπάρχουν αντενδείξεις (ίσως η καλύτερη μορφή άσκησης διότι έχει μηδενική πιθανότητα τραυματισμού)
  • Αερόβιες δραστηριότητες ανοιχτού και κλειστού χώρου (π.χ. jogging, ποδήλατο)
  • Αναερόβιες ασκήσεις (ασκήσεις με αντιστάσεις, π.χ. βάρη αλλά με μεγάλα διαλλείματα και όχι μεγάλη επιβάρυνση)
  • Αναπνευστικές ασκήσεις (συγχρονισμός αναπνευστικών ασκήσεων με κινησιοθεραπεία)
  • Διατατικές ασκήσεις (κυρίως ενεργητικές διατάσεις)
  • Αθλοπαιδιές (π.χ. τένις, βόλεϊ)

Σύμφωνα με έρευνες έχει αποδειχθεί ότι όσοι ηλικιωμένοι είχαν συστηματική, ήπια ή έντονη φυσική άσκηση, είχαν επτά φορές περισσότερο ποιοτική ζωή.

Υδροθεραπεία…. ένα μέσο θεραπείας

1024 315 master

Η υδροθεραπεία αναφέρεται στην εφαρμογή του νερού ως θεραπευτικό μέσο. Η ευεργετική επίδραση του νερού στην αποκατάσταση είναι γνωστή από τον πατέρα της ιατρικής, τον Ιπποκράτη.
Σήμερα, οι φυσικοθεραπευτές χρησιμοποιούν το νερό ως μέσο αποκατάστασης με διάφορες υδροθεραπευτικές μεθόδους όπως κινησιοθεραπεία σε θεραπευτικές πισίνες ή με την εφαρμογή δινόλουτρων.
Η Υδροθεραπεία είναι ο πιο ασφαλής δρόμος για την αποκατάσταση των ασθενών. Διάφορες μέθοδοι υδροθεραπείας είναι oι Halliwick, Bad Ragaz Ring Method.
Η αυξημένη άνωση έναντι της βαρύτητας στην ξηρά επιτρέπει περισσότερη και ευκολότερη άσκηση.
Επίσης η πίεση στο στήθος προκαλεί την αποβολή περισσότερου αέρα από τους πνεύμονες βοηθώντας έτσι και την αναπνευστική λειτουργία γι αυτό συνίσταται το ύψος του νερού να ξεκινάει από 1,10 και με την εμβύθιση του ασθενούς σε ζεστό νερό στους 32 βαθμούς Κελσίου.
Ωστόσο, η βάδιση αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι όπου η αντίσταση εφαρμόζεται σε όλο το σκέλος ενώ ο ασθενής βαδίζει – παρέμβαση η οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί έξω από το νερό.
Ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις μπορούν να ξεκινήσουν πιο γρήγορα επισπεύδοντας τον χρόνο της αποκατάστασης και προλαμβάνοντας επιπλοκές.
 
Θεραπευτικά οφέλη της Υδροθεραπεία

  • Προάγει τη μυϊκή χαλάρωση
  • Μειώνει την ευαισθησία στον πόνο
  • Μειώνει το μυϊκό σπασμό και την σπαστικότητα
  • Αυξάνει την ευκολία κίνησης της άρθρωσης βελτιώνοντας και διατηρώντας την τροχιά των δύσκαμπτων αρθρώσεων
  • Αυξάνει τη μυϊκή δύναμη στις περιπτώσεις υπερβολικής αδυναμίας
  • Μειώνει τις βαρυτικές δυνάμεις (αρχική κινητοποίηση)
  • Βοηθάει στην αποκατάσταση του νευρομυοσκελετικού συστήματος
  • Βελτιώνει την περιφερική και λεμφική κυκλοφορία συμβάλλοντας έτσι στην απορρόφηση οιδημάτων και αιματωμάτων λόγω της υδροστατικής πίεσης
  • Βελτιώνει την κιναισθησία του σώματος και την σταθερότητα του κορμού
  • Βελτιώνει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση του ασθενούς (ψυχολογικά)
  • Βοηθά στην απόκτηση της ισορροπίας και βελτιώνει την νευρομυική συναρμογή διευκολύνοντας την λειτουργική αποκατάσταση και ανεξαρτητοποίηση του ασθενούς

 
Η Υδροθεραπεία είναι κατάλληλη για τις παρακάτω παθήσεις:

  • Παραπληγία – Τετραπληγία
  • Κρανιοεγκεφαλικές Κακώσεις
  • Αθλητικές Κακώσεις
  • Εγκεφαλικά Επεισόδια
  • Εγκεφαλική Παράλυση
  • Ορθοπεδικές και Ρευματικές παθήσεις
  • Μετεγχειρητική Αποκατάσταση
  • Καρδιοαναπνευστικές Παθήσεις
  • Γυναικολογικές Παθήσεις
  • Ινομυαλγία
  • Αρθρίτιδες

 
Αντενδείξεις

  • Φλεγμένουσες καταστάσεις
  • Καρκίνο
  • Καρδιαγγειακά προβλήματα
  • Εμπύρετες καταστάσεις
  • Υπέρταση
  • Αιμορραγία

 
υδρο 2

Κάταγμα σκαφοειδούς οστού άνω άκρου

Κάταγμα σκαφοειδούς οστού άνω άκρου

1000 457 master

Το σκαφοειδές είναι ένα από τα μικρά οστά του καρπού. Το κάταγμα του είναι σύνηθες και προκαλείται από πτώση κατά την οποία το άτομο πέφτει με το βάρος του πάνω στο χέρι του, με την παλάμη να ακουμπά στο έδαφος. Εμφανίζεται σε κάθε ηλικία και συνηθίζεται σε αθλητές και οδηγούς μηχανών.
Συμπτώματα:

  • Πόνος στον καρπό
  • Οίδημα στον καρπό και κυρίως στη βάση του αντίχειρα
  • Πόνος και δυσκολία στις κινήσεις του καρπού και του αντίχειρα και όταν το άτομο προσπαθεί να πιάσει κάτι

Η διάγνωση γίνεται από ορθοπεδικό ιατρό, ο οποίος εφαρμόζει ειδικά διαγνωστικά τεστ για να επαληθεύσει την υποψία κατάγματος. Σημαντική είναι η διαφορική διάγνωση, ώστε να μη συγχέονται παθήσεις όπως αρθρίτιδα, σύνδρομο De Quervain, κάταγμα πρώτου μετακαρπίου/κερκίδας με το κάταγμα του σκαφοειδούς.
Η ακτινογραφική απεικόνιση επιβεβαιώνει την παρουσία ενός τέτοιου κατάγματος.

Κάταγμα σκαφοειδούς οστού άνω άκρου Θεραπεία

Στις περιπτώσεις μη-εξαρθρημένων καταγμάτων, εφαρμόζεται νάρθηκας/γύψος που καλύπτει τον αντίχειρα και τον καρπό, ο οποίος ακινητοποιεί πλήρως την άρθρωση για περίπου 6 εβδομάδες.
Στα εξαρθρημένα κατάγματα προηγείται εγχείρηση και έπειτα εφαρμόζεται γύψος.
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η φυσικοθεραπεία ξεκινά αμέσως μετά την αφαίρεση του γύψου. Από την πρώτη κιόλας μέρα αρχίζει η ήπια κινητοποίηση του χεριού.
Πρώτες ημέρες..
Η αποκατάσταση αποτελείται από χρήση φυσικών μέσων, όπως υπέρηχος, ηλεκτροθεραπεία, laser, παγοθεραπεία, δινόλουτρο για την αντιμετώπιση του πόνου και του οιδήματος. Επίσης, εφαρμόζεται αποιδηματική μάλαξη.
Διδάσκονται ισομετρικές ασκήσεις στον καρπό και κινήσεις των δακτύλων ήπια και αποφεύγονται οι κινήσεις πρηνισμού και υπτιασμού.
Μετά το πέρας της οξείας φάσης..          
Η χρήση των φυσικών μέσων συνεχίζεται κανονικά.
Οι ασκήσεις εξελίσσονται σε πιο δυναμικές. Διδάσκονται ισοτονικές ασκήσεις ενδυνάμωσης των καμπτήρων και εκτεινόντων μυών του καρπού, στην αρχή απλές κι έπειτα με αντίσταση και τη χρήση βάρους. Δίνεται έμφαση στις κινήσεις του αντίχειρα, την κάμψη-έκταση, απαγωγή-προσαγωγή και την αντίθεση, μέχρι το δάκτυλο να ανακτήσει πλήρως τη δύναμη και τη λειτουργικότητά του. Συνίσταται η εξάσκηση της λαβής με μια μικρή μπάλα μέσα στην παλάμη και λειτουργικές κινήσεις των δακτύλων, όπως κόψιμο με ψαλίδι ή γράψιμο.
Ακόμα, εφαρμόζονται ειδικές τεχνικές χειροπρακτικής, για αύξηση του εύρους κίνησης του καρπού και μείωση του πόνου.
Η φυσικοθεραπεία μετά από κάταγμα σκαφοειδούς κρίνεται απαραίτητη και εάν γίνεται συστηματικά έχει άριστα αποτελέσματα στην αποκατάσταση του άνω άκρου.
13754256(300x300)
splint_dequervians29-health-wrist-area-carpel-tunnel-tens-programme-pads

Σύνδρομο τρίβης λαγοκνημιαιας ταινίας – φυσικοθεραπεία αθλητών

1024 683 master

Η λαγονοκνημιαία ταινία είναι ένας ινώδης ιστός, ο οποίος εκφύεται από τον μείζονα γλουτιαίο και τείνοντα την πλατεία περιτονία μύες και καταφύεται στην εξωτερική επιφάνεια του γόνατος. Προσφέρει σταθερότητα στην άρθρωση του γόνατος και του ισχίου.
Πώς προκαλείται το σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας
Η υπέρχρηση της λαγονοκνημιαίας ταινίας από συνεχείς κινήσεις κάμψης του γόνατος έχουν σαν αποτέλεσμα αυτή να τρίβεται στην εξωτερική πλευρά του γόνατος, να ερεθίζεται και να φλεγμαίνει. Αφορά κυρίως αθλητές με συχνότερη εμφάνιση  στους ποδηλάτες και τους δρομείς.
Προδιαθεσικοί παράγοντες μπορεί να είναι:σύνδρομο τριβής

  • Η πολύ σφιχτή/σε τάση λαγονοκνημιαία ταινία ή/και μύες των γλουτών και ισχίων
  • Ελλιπής ή καθόλου προθέρμανση πριν την προπόνηση
  • Η κακή φυσική κατάσταση
  • Ανατομικά προβλήματα στα πόδια (π.χ. βλαισότητα στα γόνατα)

Συμπτώματα
Σε αυτά περιλαμβάνονται:

  • Πόνος στην εξωτερική επιφάνεια του γόνατος ή/και του ισχίου. Ο πόνος μειώνεται όταν η ταινία διατείνεται και κατά την ανάπαυση και χειροτερεύει μετά από πολύ ώρα καθίσματος ή τρέχοντας ανηφορικό δρόμο
  • Κροτούν ισχίο. Η αίσθηση, δηλαδή, ότι το ισχίο αναπηδά ή παράγει κάποιο ήχο κατά τις κινήσεις του.σύνδρομο τριβής

 
σύνδρομο τριβής
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Από την οξεία κιόλας φάση του προβλήματος κρίνεται απαραίτητη η παρακολούθηση και αντιμετώπιση του από φυσικοθεραπευτή.
Κύριος στόχος μας είναι η άμεση ανακούφιση από τον πόνο και η επιστροφή του ασθενή στις αθλητικές δραστηριότητες!
Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει:

  • Χρήση φυσικών μέσων. Υπέρηχος για μείωση της φλεγμονής, ηλεκτροθεραπεία (TENS) για μείωση του πόνου και χρήση πάγου μετά την άσκηση.
  • Μάλαξη. Γίνεται με στόχο τη μυϊκή χαλάρωση της λαγονοκνημιαίας ταινίας και φυσικά των μυών του γλουτού και του ισχίου, οι οποίοι βρίσκονται σε τάση. Μεγάλη έμφαση δίνεται και στην αντιμετώπιση των trigger points σε αυτούς τους μύες με κάθετη πίεση τους. Ο ασθενής μπορεί να το επιτύχει μόνος του με τη χρήση foam roller.
  • Διάταση περιτονίας. Με συγκεκριμένες τεχνικές ο φυσικοθεραπευτής χαλαρώνει την περιτονία σε όλο το μήκος της εξωτερικής επιφάνειας του μηρού.
  • Διατάσεις. Επιμένουμε στις διατάσεις των μυών που ήδη προαναφέρθηκαν και διδάσκεται ο ασθενής να τις εφαρμόζει και μόνος του κατά τη διάρκεια της ημέρας στο σπίτι.
  • Ασκήσεις. Δίνονται συγκεκριμένες ασκήσεις σταθεροποίησης των αρθρώσεων και ενδυνάμωσης μυών, με στόχο τον καλό έλεγχο της άρθρωσης του ισχίου, της θέσης της λεκάνης κλπ.
  • Kinesio taping. Το θεραπευτικό tape λειτουργεί υποβοηθητικά διατηρώντας τα αποτελέσματα των διατάσεων της περιτονίας.

 σύνδρομο τριβής images (1)σύνδρομο τριβής
Συμβουλές προς τους αθλητές
Για την πρόληψη αλλά και αποφυγή επανεμφάνισης των συμπτωμάτων μετά το πέρας των φυσικοθεραπευτικών συνεδριών συστήνουμε τη χρήση κατάλληλων αθλητικών παπουτσιών ή προσαρμοσμένων ατομικών πάτων, κατασκευασμένων μετά από πελματογράφημα. Επίσης, είναι επιβεβλημένη η προθέρμανση και η επιφανειακή θέρμανση της περιοχής πριν την προπόνηση, καθώς και οι διατάσεις και η χρήση πάγου μετά από αυτή.  Ιδιαιτέρως χρήσιμο είναι και το pilates, το οποίο μπορεί να γίνεται παράλληλα με τις δραστηριότητες του αθλητή για τη διατήρηση της σωστής στάσης σώματος και σταθερότητας της λεκάνης.
 
 

trigger-point ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Trigger Points: Τι ακριβώς είναι και πώς αντιμετωπίζονται;

480 381 master

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει νιώσει τον πόνο που προκαλεί ένα trigger point και πολλές φορές έχει απευθυνθεί στη φυσικοθεραπεία για την ανακούφισή του.
Τι ακριβώς είναι…
Myofascial-Trigger-PointsΚατά την ψηλάφησή του, το trigger point (στα ελληνικά «σημείο πυροδότησης») είναι ένα διακριτό, ευερέθιστο σημείο που μοιάζει με κόμπο ή σφιχτή ταινία ενός μυ. Χαρακτηριστικό τους είναι ότι αναφέρουν πόνο στο σημείο που βρίσκονται αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος. Κάθε trigger point αντανακλά πόνο σε συγκρεκριμένα σημεία, τα οποία πλέον έχουν επισήμως χαρτογραφηθεί. Σχεδόν στο 74% των περιπτώσεων,το σημείο πυροδότησης δε βρίσκεται εκεί που ο ασθενής νιώθει το σύμπτωμα!
Διακρίνονται σε:
Ενεργά. Αναφέρουν πόνο και άλλες αισθήσεις και εμφανίζονται σαν αντίκτυπος μετά από έναν μυϊκό τραυματισμό, κακή στάση ή λάθος βιομηχανική στο σώμα, επαναλαμβανόμενη χρήση ενός μυ ή ερεθισμό κάποιου νεύρου. Ο πόνος υπάρχει και στην ανάπαυση και η ψηλάφηση τους είναι επώδυνη. Οι ασθενείς τον χαρακτηρίζουν σαν ακτινοβολούμενο.
Λανθάνοντα/ ανενεργά. Πρόκεται για χρόνια trigger points που δεν είχαν αντιμετωπιστεί κατά την εμφανισή τους και μετά από περιόδους ύφεσης εμφανίζουν ξανά συμπτώματα. Προκαλούν περιορισμό στην κίνηση του μυ και αδυναμία του. Παράγοντες επανενεργοποίησής τους μπορεί να είναι η υπέρχρηση του μυ ή η υπερβολική διάτασή του.
 
Άλλα συμπτώματα:
Τοπική αντίδραση σύσπασης (Local twitch response)
Εφίδρωση (λόγω ερεθισμού του αυτόνομου νευρικού συστήματος)
Ζαλάδα (απο trigger points στον αυχένα/κεφάλι)
Βουητό στα αυτιά (απο trigger points στον αυχένα/κεφάλι)
Ημικρανία (απο trigger points στον αυχένα/κεφάλι)
Απώλεια συντονισμού των εμπλεκόμενων μυών
 ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Το πολύ συνηθισμένο αυτό πρόβλημα επιδέχεται πολλούς τρόπους αντιμετώπισης, στους οποίους κυρίαρχο ρόλο έχει ο φυσικοθεραπευτής.
Τρόποι αντιμετώπισης
Μάλαξη / κάθετη πίεση με τα δάχτυλα. θεραπευτική μάλαξηΟ φυσικοθεραπευτής εφαρμόζει διάφορες τεχνικές μάλαξης, με την πιο συχνή να είναι η άμεση πίεση στο σημείο πυροδότησης με τα δάχτυλα, τον αγκώνα, τους κονδύλους κ.α..
Η πίεση αυτή πρέπει να εφαρμόζεται κάθετα της φοράς των μυϊκών ινών του εμπλεκόμενου μυ. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνει τη χαλάρωση και την άφθονη αιμάτωση του σημείου. Σε ένα trigger point που μόλις έχει εμφανιστεί η μέθοδος αυτή μπορεί να είναι άμεσα πλήρως αποτελεσματική. Βοηθητικά, πριν την πίεση τοποθετείται θερμό επίθεμα για την προώθηση της αιμάτωσης του σημείου.
Ξηρά βελόνα /Dry needling. Διαφέρει από τον κλασικό κινέζικο ξηρα βελόνα dry needlingβελονισμό διότι αφορά μόνο μυοπεριτοναϊκό πόνο. Με τη χρήση μιας λεπτής ευλύγιστης βελόνας, την οποία ο φυσικοθεραπευτής εισάγει και κινεί επαναλαμβανόμενα στο trigger point (κάθετα της φοράς των μυϊκών ινών) προκαλείται μια τοπική απόκριση σύσπασης, η οποία επιτυγχάνει τη μυϊκή χαλάρωση και κατά συνέπεια τη μείωση του πόνου.

Διάταση. Ο ασθενής είτε με τη βοήθεια του θεραπευτή, είτε μόνος του, κάνει συχνά διατάσεις στον μυ που πάσχει για να προωθήσει τη χαλάρωσή του. Απλή και ιδιαίτερα ανακουφιστική τεχνική για τον ασθενή.
Θεραπευτικό taping. Η εφαρμογή ελαστικής θεραπευτικής ταινίας με συγκεκριμένο τρόπο και τεχνική έχει την ικανότητα να χαλαρώνει και να διατείνει τον μυ, λειτουργώντας υποβοηθητικά.
Μυϊκή ενδυνάμωση/ διόρθωση στάσης σώματος. Με το πέρασμα της οξείας φάσης, ο φυσικοθεραπευτής δίνει τις κατάλληλες ασκήσεις στον ασθενή για ενδυνάμωση των μυών και διορθώνει/εκπαιδεύει για την απόκτηση της σωστής στάσης σώματος. Σκοπός εδώ είναι η αποφυγή δημιουργίας νέων trigger points στο μέλλον και/ή της εκ νέου ενεργοποίησης των υπαρχόντων.
Με προσοχή και εξειδίκευση στη ξηρά βελόνα και το θεραπευτικό taping, φαίνεται ο συνδυασμός των παραπάνω μεθόδων να είναι επαρκής για την άμεση αποκατάσταση και ανακούφιση του ασθενή από τα σημεία πυροδότησης πόνου.

Σκολίωση και φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση ασκήσεις αποκατάστασης και χειροπρακτική

591 486 master

Ως σκολίωση ορίζουμε το μη φυσιολογικό, πλάγιο κύρτωμα της σπονδυλικής στήλης, άνω των 11 μοιρών, που συνοδεύεται από σύστοιχη στροφή της σπονδυλικής στήλης.
Παρουσιάζεται στην θωρακική ή θωρακοοσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και σπανιότερα μόνο στην οσφυϊκή ή την αυχενική. Το κύρτωμα έχει είτε σχήμα C (αν αφορά μόνο το θώρακα ή την οσφύ), είτε το σχήμα S (αν είναι θωρακοοσφυϊκή). Η τελευταία χαρακτηρίζεται και ως αντισταθμιστική σκολίωση.
Συχνότερη μορφή σκολίωσης είναι η ιδιοπαθής, η οποία είναι άγνωστης αιτιολογίας και στο μεγαλύτερο ποσοστό αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εφηβείας κι επηρεάζει συνήθως τα κορίτσια.
Άλλες μορφές είναι: η συγγενής σκολίωση, η οποία οφείλεται σε εκ γενετής ανωμαλία των σπονδύλων, σκολίωση από εκφυλιστικά αίτια(π.χ. σε ηλικιωμένους), η λειτουργική, που προκαλείται από την αντιστάθμιση που κάνει το άτομο για να αποφύγει καταστάσεις όπως ο πόνος από έντονο μυϊκό σπασμό, από ανισοσκελία, κακή στάση κ.α.
Μη συντηρητική αποκατάσταση..
Σε αυτό το κομμάτι συμπεριλαμβάνεται η χρήση ειδικού κηδεμόνα, ο οποίος έχει την ιδιότητα να αναστρέφει το κύρτωμα, επαναφέροντας το όσο το δυνατόν σε φυσιολογικά πλαίσια. Επίσης, σε προχωρημένες περιπτώσεις συνίσταται και η χειρουργική αντιμετώπιση.
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Ως φυσικοθεραπευτές, είμαστε υποστηρικτές της συντηρητικής φυσικής αποκατάστασης, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα και τις γνώσεις για το ανθρώπινο σώμα που διαθέτουμε.
Έτσι, κατά βάση εκπαιδεύουμε τον ασθενή, δίνοντας του κατάλληλες ασκήσεις, με συγκεκριμένους στόχους:

  • Ενδυνάμωση των μυών της σπονδυλικής στήλης, με έμφαση στην πλευρά του κυρτού, για να ενισχυθεί η πλευρά του σώματος, η οποία είναι πιο αδύναμη
  • Διατατικές ασκήσεις, με έμφαση στην πλευρά του κοίλου, διότι οι μύες της είναι σε βράχυνση

Screenshot 2015-11-17 18.42.00

  • Διόρθωση της στάσης του σώματος, με ασκήσεις που επανεκπαιδεύουν το άτομο και το μαθαίνουν  να στέκεται σωστά στην εργασία, στο σχολείο και την καθημερινότητα του. Πιο συγκεκριμένα, δίνονται εκτατικές ασκήσεις του θώρακα για αποφυγή/διόρθωση κύφωσης, διδασκαλία σωστού προτύπου αναπνοής, διόρθωση της θέσης των ώμων κ.α. Ακόμα, μεγάλη αποτελεσματικότητα έχει η κολύμβηση και οι ασκήσεις στο νερό.
  • Διδασκαλία εργονομίας. Για παράδειγμα, ο ασθενής εκπαιδεύεται πως να στέκεται μπροστά στον υπολογιστή, πως να κάθεται στο γραφείο/θρανίο κατά τη διάρκεια του διαβάσματος, ποια αθλήματα να αποφεύγει, ποια να προτιμά κλπ.

Με στόχο τη μυϊκή χαλάρωση από σπασμούς, σαν φυσικοθεραπευτές χρησιμοποιούμε μέσα όπως, τη μάλαξη, τη θερμοθεραπεία και την ηλεκτροθεραπεία.
 
ΧΕΙΡΟΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΣΚΟΛΙΩΣΗ
Οι εξειδικευμένοι φυσικοθεραπευτές- manual therapists μπορούν να παρέμβουν σε περιπτώσεις κυρίως λειτουργικής σκολίωσης.
Χρησιμοποιούν τεχνικές χειροπρακτικής, με στόχο τη διόρθωση αποκλίσεων σε συγκεκριμένα σπονδυλικά επίπεδα, όπως για παράδειγμα διόρθωση σπονδύλων που είναι σε στροφή. Εφαρμόζονται επίσης, τεχνικές μυοπεριτοναϊκής χαλάρωσης με άμεσα αποτελέσματα σε περιοχές που είναι επώδυνες.
Οι συγκεκριμένες τεχνικές, γίνονται μόνο από έμπειρους φυσικοθεραπευτές-χειροπράκτες, οι οποίοι γνωρίζουν σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζονται και έπειτα από αναλυτική και καλή αξιολόγηση του ασθενούς. Στο Physiopolis ειδικευόμαστε στην μέθοδο χειροπρακτικής Ackermann, η οποία έχει πολύ καλά αποτελέσματα, και ο θεραπευόμενος έχει άμεση ανακούφιση. Επίσης όταν έχει να κάνει με παιδιά και άτομα μεγαλύτερης ηλικίας χρησιμοποιούμε την μέθοδο Activator ,η οποία δια μέσου ειδικού εξοπλισμού διεγείρει και ενεργοποιεί την συγκεκριμένη περιοχή.
 

aqua osteopathy ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΝΕΡΟ

Οστεοπαθητική θεραπεία στο νερό

1024 683 master

Eφαρμογή των μεθόδων της Οστεοπαθητικής μέσα σε θεραπευτική πισίνα.
Με τη βοήθεια του ζεστού νερού (32οC) ο θεραπευτής μπορεί να κινητοποιεί (manipulation –mobilization) τον θεραπευόμενο και να αποκαθιστά τη λειτουργία.
Το νερό βοηθά τον θεραπευτή να αποκαταστήσει την ομοιόσταση και την ομοιόρηση στο σώμα του θεραπευόμενου.
Η Οστεοπαθητική είναι μία παραδοσιακή “hands-on” επιστήμη διάγνωσης και θεραπείας. Πρωτοπόρος στην επιστήμη της Οστεοπαθητικής ήταν ένας γιατρός, στα τέλη του 1800, ο Andrew Taylor Still.
Η Οστεοπαθητική αναφέρεται στη θεραπεία και την επούλωση του συνόλου του ασθενούς.
Βασίζεται σε τρεις βασικές αρχές:

  1. Το σώμα είναι μια ολοκληρωμένη δυναμική μονάδα λειτουργίας και αν γίνει κάτι σε ένα μέρος της μπορεί να επηρεάσει και τα υπόλοιπα
  2. Το σώμα έχει τη δυνατότητα να αυτοθεραπεύεται, με μια έμφυτη θεραπευτική δύναμη και συνεχή προσπάθεια προς την υγεία

Υπάρχει μια αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση μεταξύ της δομής και της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, καθώς και η γνώση των λεπτομερειών της εν λόγω δομής επιτρέπει στον Οστεοπαθητικό ιατρό την πραγματοποίηση μεταβολών που ένα χάπι δεν μπορεί να επιτύχει.
Ο ρόλος του Οστεοπαθητικού είναι να βρει τη σωματική δυσλειτουργία και να την θεραπεύσει, ώστε να απελευθερωθεί έτσι το φυσικό δυναμικό επούλωσης του σώματος με την εξάλειψη κάθε εμποδίου στην κανονική φυσιολογική διεργασία του.

Κάθε πρόσωπο που αξιολογείται, αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστό και μοναδικό περιστατικό. Δεν υπάρχουν προκαθορισμένα πρωτόκολλα. Σε μια συνεδρία οστεοπαθητικής λαμβάνεται υπόψη το ιστορικό και η ανταπόκριση του σώματος (feedback). Η Οστεοπαθητική βασίζεται σε μια εκτεταμένη γνώση της φυσιολογικής ανατομίας (δομή) και της φυσιολογίας (λειτουργία) και τελειοποιημένες δεξιότητες ψηλάφησης για τη θεραπεία του ασθενή.

Ενδεικτικές θεραπείες

  • Χαμηλή οσφυαλγία και ισχιαλγία
  • Πόνος στον αυχένα και πονοκεφάλους
  • Αθλητικές κακώσεις
  • Αρθρίτιδα και πόνο στις αρθρώσεις
  • Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης
  • Σπαστικότητα, δυστονίες
  • Νόσος του Parkinson
  • Σκλήρυνση κατά πλάκας
  • Χρόνιος πυελικός πόνος
  • Αυπνίες
  • Κρίσεις πανικού
  • Παγωμένος ώμος
  • Χρόνιος πόνος
  • Μετεγχειρητική δυσκαμψία μετά από χειρουργεία μαστού
  • Λεμφοίδημα
  • Βελτίωση ποιότητας ζωής
  • Εγκυμοσύνη (pre and post-natal)

Η μέθοδος εφαρμόζεται με πολύ καλά αποτελέσματα. Ανάλογα με το εκάστοτε περιστατικό ο θεραπευτής καθοδηγεί τον θεραπευόμενο σε σχέση με τη συχνότητα των συνεδριών.
Παρέχει στον θεραπευόμενο πλήρη χαλάρωση και ευεξία, επιτρέποντας έτσι την αυτοϊαση του οργανισμού.

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΧΡΟΝΙΑΣ ΚΟΠΩΣΗΣ

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

700 438 master

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από γενικευμένη κόπωση  διάρκειας 6 μηνών και πάνω. Το άτομο που πάσχει από το σύνδρομο αυτό κουράζεται πιο εύκολα σε κάθε προσπάθεια κίνησης ή δραστηριότητας. read more

  • 1
  • 2