fbpx
Posts Tagged :

φυσικοθεραπεία Χαλάνδρι

Φυσικοθεραπεία πυελικού εδάφους

700 420 master

Το πυελικό έδαφος αποτελείται από στρώματα μυών, συνδέσμων και άλλων ιστών που ξεκινούν από τον κόκκυγα, στο πίσω μέρος της λεκάνης ως το ηβικό οστό, στο μπροστινό μέρος. Ρόλος των μυών αυτών είναι να συγκρατούν τα κοιλιακά όργανα. Στη γυναίκα, συγκεκριμένα, συγκρατούν την ουροδόχο κύστη, τη μήτρα και το παχύ έντερο, ενώ βοηθούν και στον έλεγχο της κύστης καθώς η ουρήθρα, ο κόλπος και ο πρωκτός περνούν δια μέσου των μυών του πυελικού εδάφους.
Λόγοι εξασθένισης των μυών του πυελικού εδάφους είναι

  • η ελλιπής εξάσκηση
  • η εγκυμοσύνη
  • ο τοκετός
  • η δυσκοιλιότητα
  • η παχυσαρκία
  • το σήκωμα βαριών αντικειμένων
  • βήξιμο που διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα (όπως ο βήχας του καπνιστή, βρογχίτιδα ή άσθμα)
  • το γήρας

Η εκγύμναση των μυών του πυελικού εδάφους  είναι σημαντική γενικότερα αλλά και ειδικότερα:
– Μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του αισθήματος αλλά και της πρόκλησης της ακράτειας, που προέρχεται από την χαλάρωση των μυών αυτών, είτε της ακράτειας που προκαλείται κατά τον βήχα, το φτέρνισμα ή το δυνατό γέλιο.
– Για τις εγκύους είναι σημαντική γιατί βοηθά το σώμα να ανταπεξέλθει στο αυξανόμενο βάρος του μωρού αλλά και μετά την γέννησή του γιατί βοηθά τους μύες να επανακτήσουν πιο γρήγορα τη φυσιολογική τους λειτουργία και ικανότητα.
– Βοηθάει στο να ελαχιστοποιηθούν οι επιδράσεις της εμμηνόπαυσης, στη στήριξη της πυέλου και στον έλεγχο της κύστης στις μεγαλύτερες γυναίκες.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΓΥΜΝΑΣΗΣ
Το πρόγραμμα εκγύμνασης των μυών του πυελικού εδάφους χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις:

  • Αντίληψη-Συνειδητότητα των μυών του πυελικού εδάφους:

Στη φάση αυτή παρέχονται πληροφορίες για την κατάσταση του πυελικού εδάφους, επιλέγεται η θέση -ύπτια με λυγισμένα γόνατα- και εκπαίδευση της διαφραγματικής αναπνοής (φουσκώνοντας και ξεφουσκώνοντας την κοιλιά). Τέλος, ζητείται από την ασθενή να προσπαθήσει να συσπάσει τους μύες βάζοντας τα χέρια της στην περιοχή για να νιώσει τη σύσπαση.

  • Αποκλειστική σύσπαση και χαλάρωση των μυών του πυελικού εδάφους:

Ζητείται από την ασθενή, ενώ κάνει χαλαρή διαφραγματική αναπνοή, να συσπάσει αποκλειστικά τους μύες του πυελικού εδάφους και να κρατήσει το σφίξιμο για χρονικό διάστημα που ορίζεται βάσει της αξιολόγησης των μυών. Είναι σημαντικό να μην συσπώνται οι κοιλιακοί, οι γλουτιαίοι, οι οπίσθιοι μηριαίοι και οι προσαγωγοί. Οι συσπάσεις γίνονται αρχικά με γρήγορο ρυθμό και ακολούθως με αργό, ενώ στη συνέχεια γίνονται και αλλαγές θέσεων.

  • Λειτουργικές ασκήσεις συνδυασμένες με φόρτιση από άλλες μυϊκές ομάδες:

Πρώτα γίνεται εκπαίδευση στη σύσπαση του εγκάρσιου κοιλιακού, ζητώντας από την ασθενή να σφίξει το κάτω μέρος της κοιλιάς, διατηρώντας χαλαρή διαφραγματική αναπνοή και στη συνέχεια γίνεται συνδραστηριοποίηση του διαφράγματος, του εγκάρσιου κοιλιακού και των μυών του πυελικού εδάφους. Αρχικά από ύπτια θέση, μετά από καθιστή και τέλος από όρθια θέση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν λάστιχα για εφαρμογή αντίστασης.

  • Ενσωμάτωση της δραστηριότητας των μυών στην καθημερινή λειτουργία.

Οι ασκήσεις γίνονται σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής όπως για παράδειγμα κατά την οδήγηση, την άθληση, κατά τη διάρκεια της εργασίας κ.τ.λ.

ACKERMANN SEMINAR 2019

Σεμινάριο Χειροπρακτικής Ackermann College, Ιούνιος 2019, Αθήνα

1024 768 physiopolis physiopolis

Από το 2015, όταν η πρωτοποριακή μέθοδος του Ackermann College παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στις εγκαταστάσεις του PhysioPolis, εκατοντάδες φυσικοθεραπευτές εκπαιδεύθηκαν σε κύκλους σεμιναρίων που διοργανώθηκαν τόσο σε μεγάλες πόλεις, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και ο Βόλος, όσο και στην Κύπρο.

Τα εντατικά πενθήμερα σεμινάρια της Δομικής Οστεοπαθητικής και Ήπιας Χειροπρακτικής του Κολλεγίου Ackermann, έχουν ως στόχο τους να μεταδίδουν σε πτυχιούχους φυσικοθεραπευτές, την πολύτιμη γνώση που προέκυψε, έπειτα από μακροχρόνια διεθνή έρευνα με έμφαση στην αποτελεσματικότητα.

Η ιδιαιτερότητα των σεμιναρίων είναι ότι οι εκπαιδευόμενοι δεν παρακολουθούν απλώς μια διάλεξη σε ένα αμφιθέατρο. Συμμετέχουν, έχοντας στη διάθεσή τους έναν εκπαιδευτή ανά επτά.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι η διοργάνωση των σεμιναρίων του Κολλεγίου Ackermann στην Ελλάδα και την Κύπρο, δίνει τη δυνατότητα σε  φυσικοθεραπευτές που επιθυμούν να διατηρούν το υψηλό επιστημονικό τους επίπεδο, να τα παρακολουθήσουν στη χώρα τους, χωρίς να επιβαρυνθούν με το επιπλέον κόστος ενός ταξιδιού στο εξωτερικό.

Έπειτα από την επιτυχή ολοκλήρωση της εκπαίδευσής τους, οι φυσικοθεραπευτές λαμβάνουν πιστοποίηση από το Κολλέγιο Ackermann που τους επιτρέπει να εφαρμόσουν άμεσα, τις καλύτερες και πιο αποτελεσματικές μεθόδους χειροπρακτικής και τεχνικές δομικής οστεοπαθητικής, που έχει αποδειχθεί, ότι βοηθούν στην αντιμετώπιση προβλημάτων της σπονδυλικής στήλης.

Το σεμινάριο πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, 28 Ιουνίου – 2 Ιουλίου στις εγκαταστάσεις του Physiopolis.

ΤΡΟΧΑΝΤΗΡΙΤΙΔΑ ΙΣΧΙΟΥ

Τροχαντηρίτιδα ισχίου | Φυσικοθεραπεία

520 299 master

Πρόκειται για άλγος  στην εξωτερική επιφάνεια του ισχίου λόγω φλεγμονής  του ορογόνου θύλακα του μείζονα τροχαντήρα.
Η ορογονοθυλακίτιδα αυτή οφείλεται σε τραυματισμό της περιοχής ή σε καταπόνηση της, λόγω υπέρχρησης.
Πολλές φορές και οι λανθασμένες φορτίσεις στον άκρο πόδα (φθορά του υποδήματος ιδιαίτερα στο πλαϊνό τμήμα του) ευθύνονται για την επιβάρυνση της περιοχή αυτής του ισχίου.

Κλινική εικόνα
Εκδηλώνεται με καυσώδη πόνο στην έξω επιφάνεια του ισχίου, ο οποίος επιδεινώνεται όταν ο ασθενής ξαπλώσει πάνω στο πάσχον άκρο, περπατήσει μεγάλες αποστάσεις ή ανέβει σκαλοπάτια. Εντοπίζεται ευαισθησία κατά την ψηλάφηση του μείζονα τροχαντήρα και όταν ο ασθενής καλεσθεί να απάγει το πάσχον ισχίο του ενάντια σε αντίσταση.
Η αντιμετώπιση είναι  συντηρητική με προτροπή αποφυγής κάθε κίνησης που επιδεινώνει ή αναπαράγει τα συμπτώματα, όπως παρατεταμένη βάδιση, ορθοστασία και γενικά οτιδήποτε περιέχει τριβή της περιοχής.

Φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση
Αρχικά εφαρμόζουμε κρυοθεραπεία. Ακολουθούν  θεραπευτικά φυσικά μέσα όπως ραδιοσυχνότητες (rf), υπέρηχος για τη μείωση των συμπτωμάτων της φλεγμονής, laser σάρωσης για την επίσπευση της διαδικασίας της επούλωσης των ιστών, ηλεκτροθεραπεία (tens) για τη μείωση του πόνου, taping, διατατικές ασκήσεις και κατασκευή ορθωτικού πέλματος. Σε περίπτωση κατά την οποία εμφανισθούν ακτινογραφικά ασβεστώσεις, χρησιμοποιούμε shockwave therapy (κρουστικά κύματα). Όταν φύγει ο πόνος μπορεί να ξεκινήσει ο ασθενής ασκήσεις ενδυνάμωσης με προοδευτική αντίσταση για την απαγωγή του ισχίου, αλλά και ενδυνάμωση όλων των μυικών ομάδων, οι οποίες  αποσκοπούν στη βελτίωση της αντοχής, της δύναμης, της ελαστικότητας και του συντονισμού. Τέλος, είναι σημαντικό σταδιακά να επανέρχεται στις καθημερινές λειτουργικές του δραστηριότητες για να αποκτήσει  καλή ποιότητα ζωής.

#askyourpt

 

Φυσικοθεραπεία για τον πονοκέφαλο με τη μέθοδο Watson

1024 683 master

Ως πονοκέφαλος ορίζεται ο δυσάρεστος πόνος στην περιοχή του κεφαλιού, ο οποίος μπορεί να είναι από ήπιος έως πολύ έντονος και εντοπίζεται συνήθως και στις δύο πλευρές του. Πιο συγκεκριμένα οι περιοχές τις οποίες επηρεάζει είναι το μέτωπο, οι κρόταφοι και η βάση του κρανίου. Συνήθεις αιτίες είναι το άγχος και η αυξημένη μυϊκή τάση στον αυχένα.
Η ημικρανία ποικίλλει από έντονη έως πολύ σοβαρή και εκτός από πονοκέφαλο έχει συνοδά συμπτώματα όπως, ναυτία, πόνο πίσω από το μάτι/αυτί, ευαισθησία στο φως/ήχο, πόνο στους κροτάφους κα. Συνηθέστερα, επηρεάζει μόνο την μία πλευρά του κρανίου, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες ο ασθενής πονάει και στις δυο πλευρές.

Η μέθοδος Watson
Οι περισσότεροι ασθενείς είτε με προτροπή του ιατρού, είτε χωρίς, καταφεύγουν άμεσα στη λύση του παυσίπονου φαρμάκου για την άμεση αντιμετώπιση της κεφαλαλγίας και ημικρανίας. Παρότι προσφέρει μια άμεση, συνήθως, ανακούφιση, δεν αποτελεί την λύση του αιτίου! Αποτέλεσμα αυτού, ο πονοκέφαλος να εξακολουθεί να επισκέπτεται το άτομο και μελλοντικά.
Η μέθοδος του Dean Watson – “Watson Headache Approach”- υποστηρίζει ότι η κυριότερη αιτία των πονοκεφάλων βρίσκεται στα ανώτερα επίπεδα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και πιο συγκεκριμένα, στους 3 πρώτους σπονδύλους.

Με βάση αυτή τη λογική, προσεγγίζεται ο πονοκέφαλος εξετάζοντας αν υπάρχουν δυσλειτουργίες στα επίπεδα αυτά.

Ο φυσικοθεραπευτής αξιολογεί:

  • Τη στάση του κρανίου και του αυχένα
  • Την ισομετρική δύναμη και αντοχή των εν τω βάθει καμπτήρων μυών της ανώτερης μοίρας του αυχένα
  • Τη σχέση μεταξύ της στάσης του κρανίου και του αυχένα και
  • Τις επιμέρους αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων του αυχένα, αλλά και όλης της σπονδυλικής στήλης

Η θεραπεία αποτελείται από τον ερεθισμό του σημείου (μέσω ειδικής κινητοποίησης) στο οποίο εντοπίζεται η δυσλειτουργία για την πρόκληση του πονοκεφάλου/ημικρανίας. Εφόσον γίνει αυτό, ο φυσικοθεραπευτής διατηρεί τη συγκεκριμένη κινητοποίηση μέχρι ο πόνος να αρχίσει να υποχωρεί.
Είναι ακριβώς αυτή η λογική της μεθόδου, δηλαδή, η πρόκληση του πόνου, που αποτελεί το διαγνωστικό κλειδί για την επίλυση της κεφαλαλγίας.
Μετά το πέρας την οξείας φάσης του πονοκεφάλου/ ημικρανίας, συστήνεται στον ασθενή να εκτελεί ασκήσεις ενδυνάμωσης των καμπτήρων μυών του αυχένα και βελτίωσης της στάσης του. Το κομμάτι αυτό δεν πρέπει να παραλείπεται, καθώς είναι αυτό το οποίο θα διατηρήσει τα αποτελέσματα της θεραπείας, ιδίως σε καταστάσεις απαιτητικές και στρεσογόνες, όπως η εργασία.
Ο φυσικοθεραπευτής που θα επέμβει με αυτή τη μέθοδο πρέπει να έχει εκπαιδευτεί στην τεχνική Watson καθώς και σε τεχνικές χειροθεραπείας (manual techniques), ώστε να έχει επαρκείς γνώσεις κινησιολογίας, ανατομίας, ψηλάφησης και τεχνικών κινητοποίησης.
Στο Physiopolis είμαστε ειδικευμένοι στη μέθοδο Watson καθώς και σε άλλες τεχνικές κινητοποίησης που μπορούν να ανακουφίσουν από τον επίμονο καθώς και χρόνιο πόνο.

Πηγές:

  • Cervical headache: an investigation of natural head posture and upper cervical flexor muscle performance, Watson et al, 1993
  • Head pain referral during examination of the neck in migraine and tension-type headache, Watson et al, 2012
ΠΕΛΜΑΤΙΑΙΑ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΙΤΙΔΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Πελματιαία απονευρωσίτιδα

1024 567 master

Η πελματιαία απονεύρωση είναι μία πλατιά δέσμη συνδετικού ιστού η οποία εκφύεται από την έσω κάτω επιφάνεια της πτέρνας και καταφύεται στις μεταταρσοφαλαγγικές αρθρώσεις του πέλματος. Διατηρεί τη σταθερότητα του άκρου ποδός καθώς και το σχήμα της ποδικής καμάρας, ενώ απορροφά τις φορτίσεις που ασκούνται στο πόδι κατά τη διάρκεια της βάδισης.
 Παθολογία – Συμπτώματα
Η φλεγμονή της πελματιαίας απονεύρωσης είναι αποτέλεσμα μηχανικής καταπόνησης ύστερα από παρατεταμένη βάδιση – ορθοστασία, χρήση μη κατάλληλων ή φθαρμένων υποδημάτων ή καταπόνηση μετά από έντονη άσκηση.
Οι προδιαθεσικοί παράγοντες εμφάνισης της πάθησης είναι οι κατασκευαστικές δυσμορφίες του πέλματος όπως η κοιλοποδία, η ακαμψία της ποδικής καμάρας, η ανελαστικότητα των καμπτήρων μυών του πέλματος, η παγίδευση του νεύρου, και άλλες μυοσκελετικες παθολογίες όπως η ανισοσκελία, ή οι παράγοντες όπως τα κακής ποιότητας υποδήματα και η παχυσαρκία.
Κλινικά εκδηλώνεται με πόνο στο πέλμα κατά τη βάδιση ή την ορθοστασία, πρωινό πόνο και δυσκαμψία που υποχωρεί με την  κίνηση, ευαισθησία στη μεσότητα της πελματιαίας απονεύρωσης, πιθανή παρουσία τοπικού οιδήματος και τέλος, πόνο κατά τη διάταση του πέλματος και των δακτύλων.
Στόχοι και Φυσικοθεραπευτική προσέγγιση
 Η φυσικοθεραπεία είναι απαραίτητο να ξεκινήσει από τα πρώτα στάδια εμφάνισης της πάθησης για τη γρήγορη αντιμετώπιση και πλήρη αποκατάσταση της.
Ο αρχικός στόχος της θεραπείας θα είναι η καταπραύνση των οξείων συμπτωμάτων και η αντιφλεγμονώδη αγωγή στην περίπτωση οξείας φάσης της πάθησης. Κάποια απο τα φυσικοθεραπευτικά μέσα που ενδεικνύονται στην προκειμένη περίπτωση είναι:
*INDIBA   Active (πρωτόκολλο οξείας φάσης) για παροχετευτική και επουλωτική δράση στην φλεγμονή.
*TENS αισθητικός ηλεκτρικός ερεθισμός για αναλγησία
* Υπέρηχοι για βελτίωση της τοπικής αιμάτωσης της περιοχής
* Δινόλουτρα – Υδροθεραπεία για μυική χαλάρωση και ανακούφιση
 
Στο επόμενο υποξύ- χρόνιο στάδιο,  οι στόχοι της θεραπείας διαφοροποιούνται, εστιάζοντας στην βελτίωση των συνθηκών αναδόμησης και επούλωσης των ιστών, στην ενδυνάμωση των μυών και στην άυξηση του εύρους κίνησης των δύσκαμπτων δομών, όπως και στην αύξηση της αντοχής καθώς και στην λειτουργική επανεκπαίδευση και επαναφορά στην καθημερινότητα.
Το θεραπευτικό σχήμα μπορεί να αποτελείται στην παρούσα φάση απο:
*Δινόλουτρα – Υδροθεραπεία για προθέρμανση και χαλάρωση των ιστών σε υποξεία και χρόνια φάσεις
* INDIBA Active (πρωτόκολλο υποξείας – χρόνιας φάσης) για βελτίωση του μεταβολισμού σε κυτταρικό επίπεδο και συνεπώς επιτάχυνση της αναδόμησης των ιστών.
* Shockwave therapy (κρουστικά κύματα) σε επίμονες χρόνιες ασβεστώσεις της περιοχής
* Τεχνικές μαλακών μορίων (κινησιομαλάξεις, λειτουργική μάλαξη) για βελτίωση της αιμάτωσης, χαλάρωση του μυικού και συνδετικού ιστού της περιοχής.
Manual Therapy (κινησιοθεραπεία, τεχνικές κινητοποίησης, ασκήσεις ελαστικοποίησης και ενδυνάμωσης των μυών) για βελτίωση τόσο της τροχιάς της κίνησης των δύσκαπτων αρθρώσεων της περιοχής όπως και της ελαστικότητας, δύναμης και αντοχής των μυών.
* Κατασκευή ειδικών ορθοτικών πελμάτων (Κινητική Ανάλυση Βάδισης ΚΑΒ) για σωστή υποστήριξη των πελμάτων, διόρθωση της φόρτισης και απορρόφηση κραδασμών κατά τη βάδιση.
* Ασκήσεις λειτουργικής και ιδιοδεκτικής επανεκπαίδευσης, αποκατάσταση νευρομυικού συντονισμού και ισορροπίας με διάφορα μέσα (π.χ.: Πλατφόρμα Ισορροπίας)

CLINICAL PILATES ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Clinical Pilates ως μέθοδος λειτουργικής αποκατάστασης νευρολογικών παθήσεων

1024 683 master

Οι νευρολογικές παθήσεις αποτελούν μεγάλη πρόκληση για τη φυσικοθεραπεία σήμερα, καθώς έχουμε τη δυνατότητα με ποικίλα μέσα και φυσικοθεραπευτικές τεχνικές, να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά τα διάφορα νευρολογικά ελλείμματα.
Η κλινική εικόνα των ασθενών που έχουν κάποια νευρολογική διαταραχή  ποικίλει από άτομο σε άτομο που παρουσιάζουν αισθητικές, γνωστικές και κινητικές δυσκολίες. Εμείς θα εξετάσουμε τις κινητικές δυσλειτουργίες και το πως αυτές αντιμετωπίζονται. Τα άτομα μπορούν να παρουσιάσουν αδυναμία ή παράλυση, διαταραγμένο μυϊκό τόνο δηλαδή υπερτονία και υποτονία, μειωμένη αδρή κινητικότητα και λεπτή κινητικότητα, μυϊκή αδυναμία, δυσκαμψία, έλλειψη νευρομυϊκού συντονισμού, απουσία ελέγχου κίνησης και  μειωμένη σύλληψη.
Ωστόσο οι σύγχρονες ερευνητικές μέθοδοι έρχονται να αποδείξουν ότι η λειτουργική φυσικοθεραπεία βοηθάει αποτελεσματικά και συγκροτημένα στην αντιμετώπιση των νευρολογικών παθήσεων, η οποία έχει ως στόχο όχι μόνο την αποκατάσταση της μυοσκελετικής αρτιότητας αλλά, και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.
Σ’αυτό το στόχο παίζει καθοριστικό ρόλο το Clinical Pilates το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή συστήματα άσκησης στον κόσμο.
clinical pilates χαλανδρι
Πυρήνα της μεθόδου Pilates αποτελεί η κεντρική και σφαιρική σταθεροποίηση ολόκληρου του σώματος. Αυτό σημαίνει ότι οι εν τω βάθει και οι επιφανειακοί μύες του κορμού πρόσθια (κοιλιά) και οπίσθια (πλάτη) πρέπει να ενδυναμωθούν για να κινείται πιο ομαλά και να στηρίζεται καλύτερα η σπονδυλική στήλη.
Οι αρχές του Pilates είναι η εστίαση στο κέντρο, ο έλεγχος, η ροή στην κίνηση, η αναπνοή, η ακρίβεια, η ευθυγράμμιση, η αντοχή και η συγκέντρωση, οι οποίες είναι απαραίτητες για ένα υψηλής ποιότητας πρόγραμμα. Το Pilates τονίζει την ποιότητα κι όχι την ποσότητα. Γι’αυτό το λόγο δεν περιέχει πολλές επαναλήψεις για κάθε κίνηση αλλά ζητάει να γίνονται πλήρως, με ακρίβεια και σε μικρό χρονικό διάστημα. Επικεντρώνεται στον έλεγχο του σώματος και κατά συνέπεια και της ψυχής.
Οι ασκήσεις Pilates γίνονται είτε σε στρώμα είτε σε ειδικό κρεβάτι Reformer Pilates ομαδικά ή ατομικά. Ο εξοπλισμός του διαφέρει από το στρώμα στο ειδικό κρεβάτι. Αποτελείται από τροχαλίες, ελατήρια για αντίσταση, ιμάντες, μπάλα pilates, κυκλικό λάστιχο και λάστιχα.
Οφέλη της άσκησης Pilates

  • Συνδυάζει νου και σώμα
  • Βελτιώνει τη στάση του σώματος και δημιουργεί μακρύτερα, λεπτότερα και πιο γραμμωμένα μέλη και άκρα σώματος
  • Εκπαιδεύει την σωστή αναπνοή μαζί με την άσκηση και αυξάνει την ενέργεια
  • Επικεντρώνεται στη σταθεροποίηση του κορμού κεντρικά και σφαιρικά
  • Βελτιώνει την κινητικότητα των αρθρώσεων και της σπονδυλικής στήλης
  • Οδηγεί στην συνειδητοποίηση των λανθασμένων κινήσεων
  • Αυξάνει τη δύναμη, την ελαστικότητα, τον συγχρονισμό, την αντοχή
  • Μειώνει την κατάθλιψη και το άγχος και αυξάνει την ποιότητα ζωής

Ένα από τα καλύτερα πράγματα σχετικά με τη μέθοδο Pilates είναι ότι λειτουργεί άρτια για ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων. Οι αθλητές και οι χορευτές το αγαπούν, όπως και οι ηλικιωμένοι. Ακόμα οι γυναίκες  στην εγκυμοσύνη, αλλά και οι απλοί άνθρωποι που αναζητούν κατά τα διάφορα στάδια της ζωής τους ένα πρόγραμμα άσκησης και αποκατάστασης και φυσικής αγωγής, μπορεί να το βρουν στο Clinical Pilates.
Πρόγραμμα μαθημάτων Clinical Pilates στο Physiopolis
Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή 11:30
Σάββατο 10:00
Δευτέρα έως Πέμπτη 19:30

Βάδιση στις μύτες των ποδιών στην παιδική ηλικία |Παιδιατρική Φυσικοθεραπεία

760 411 master

Τα παιδιά κατακτούν συνήθως την ανεξάρτητη βάδιση στην ηλικία του πρώτου έως 1,5 έτους. Σύμφωνα με έρευνες, τα περισσότερα παιδιά έχουν μάθει να περπατούν αρκετά σταθερά, με το πέλμα τους να έρχεται ολόκληρο σε επαφή με το έδαφος. Καθώς μαθαίνουν να ισορροπούν και να δοκιμάζουν διάφορους τρόπους διαχείρισης του βάρους του σώματός τους, παρατηρούνται παρ’ όλα αυτά  διαφορετικοί τύποι βάδισης και στάσης στην όρθια θέση, πέραν του φυσιολογικού. Έναν από αυτούς αποτελεί και η βάδιση στις μύτες των ποδιών τους.
Πιθανές αιτίες του τύπου αυτού βάδισης ενδέχεται να είναι:

  • Νευρομυϊκές διαταραχές στο κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως είναι η εγκεφαλική παράλυση ή αναπτυξιακές διαταραχές, όπως ο αυτισμός. Σε τέτοιου τύπου περιπτώσεις, υπαίτια είναι η σπαστικότητα (αυξημένος μυϊκός τόνος) και η μυϊκή δυστροφία, που οδηγούν, με την πάροδο του χρόνου, σε βραχύνσεις συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων, συμπεριλαμβανομένου και του γαστροκνημίου.
  • Εκ γενετής βραχύς αχίλλειος τένοντας. Το γεγονός αυτό μπορεί να προκαλέσει μείωση εύρους στην κίνηση της ποδοκνημικής άρθρωσης και πιο συγκεκριμένα στη ραχιαία κάμψη του πέλματος. Έτσι, το παιδί αισθάνεται φυσιολογική την τάση που δημιουργείται στον γαστροκνήμιο μυ και οδηγείται αυτομάτως στη συγκεκριμένη βάδιση.
  • Διαταραχή του αιθουσαίου συστήματος. Το σύστημα αυτό ανατροφοδοτεί τον εγκέφαλο και δίνει πληροφορίες σχετικά με τη θέση και την κίνηση του σώματος στο χώρο. Η βάδιση στις μύτες των ποδιών, γι’ αυτό το λόγο, θεωρείται από το ίδιο το παιδί ως φυσιολογική του εξέλιξη.
  • Ιδιοπαθής φύση. Σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύει κανένα από τα παραπάνω σενάρια. Η βάδιση στις μύτες των ποδιών γίνεται για παιχνίδι ή σαν απλή «αντίδραση» του ατόμου. Αν ζητηθεί όμως στάση ή βάδιση με ολόκληρο το πέλμα, το αποτέλεσμα είναι εφικτό. Η συχνή όμως χρήση του τύπου αυτού βάδισης, μπορεί να οδηγήσει σε βράχυνση του γαστροκνημίου και τελικά στην ιπποποδία.

Με παρατήρηση του τρόπου αυτού βάδισης στο παιδί, σε ηλικίες μετά τα 2,5-3 έτη, οι γονείς πρέπει να συμβουλευτούν τον παιδίατρό τους, καθώς και τον παιδοορθοπαιδικό για εξέταση και προτάσεις λύσεων ανάλογες στην εκάστοτε περίπτωση.
Θεραπευτικές προσεγγίσεις
Όποια και αν είναι η αιτία για την κατάσταση βάδισης που εξετάζεται, η θεραπεία βασίζεται στη σοβαρότητα του προβλήματος, κατά πόσο έχει δηλαδή επηρεαστεί το μυοσκελετικό σύστημα του παιδιού. Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική, με συμπεριλαμβανόμενη τη φυσικοθεραπεία για ήπιες έως μέτριας βαρύτητας περιπτώσεις, αλλά και πιο επεμβατική με χειρουργείο για πιο σπάνιες και πολύ σοβαρές καταστάσεις.
Η φυσικοθεραπεία συμβάλλει με ειδικές τεχνικές και μπορεί να είναι άκρως αποτελεσματική για τη βάδιση στις μύτες των ποδιών.
epimikynsi_myon_gampas_gia_fysikotherapeia_paidionΔιατάσεις των βραχυσμένων μυών, ενδυνάμωση των πρόσθιων κνημιαίων και περονιαίων μυών, επανεκπαίδευση βάδισης και εκτίμηση χρήσης νάρθηκα ή ειδικών ορθοπαιδικών υποδημάτων, είναι μερικές από αυτές.
Η υδροθεραπεία, επίσης, μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην επανεκπαίδευση  της βάδισης, με την άνωση να βοηθά ιδιαίτερα πολύ στην εξουδετέρωση του βάρους.
Η συζήτηση και η συνεργασία των γονέων με τον φυσικοθεραπευτή μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία ενός επεμβατικού προγράμματος ασκήσεων για το σπίτι καθημερινά. Είναι σημαντική η καθημερινή υπενθύμιση του σωστού τρόπου βάδισης στο παιδί από το κοντινό του περιβάλλον αλλά και το θεραπευτικό προσωπικό που το περιβάλλει.

Ημιπληγία και βάδιση

930 290 master

Ημιπληγία ορίζεται ως η πάρεση ή παράλυση ενός ημιμορίου του σώματος. Είναι αποτέλεσμα βλάβης του εγκεφαλικού φλοιού μετά από Αγγειακό Εγκεφαλικό Επισόδειο (ΑΕΕ) ή Κρανιοεγκεφαλική Κάκωση (ΚΕΚ). Σ’αυτό το στάδιο όλα τα αντανακλαστικά είναι μειωμένα στην πλευρά που έχει προσβληθεί. Βαθμιαία, με την πάροδο των ημερών ή εβδομάδων, η χαλαρότητα μειώνεται και τα άκρα που έχουν προσβληθεί γίνονται σπαστικά, ενώ σε λίγες περιπτώσεις η ημιπληγία παραμένει μόνιμα χαλαρή. Καθώς η χαλαρότητα εγκαταλείπει τα παραλυμένα μέλη και εμφανίζεται η σπαστικότητα, επανέρχονται και τα τενόντια αντανακλαστικά που γίνονται τώρα πάρα πολύ έντονα και μπορεί να συνοδεύονται από κλώνο. Κάποιοι μύες είναι αδύναμοι, λόγω της ελαττωμένης νευρωνικής δραστηριοποίησης.
Η κίνηση καθίσταται συνεπώς δύσκολη για τον ασθενή, ενώ παράγεται τυπικά υπερβολική δύναμη από τους πιο δυνατούς και ευκολότερα δραστηριοποιούμενους μυς, καθώς το άτομο προσπαθεί να εκτελέσει μια προσέγγιση της απαιτούμενης δραστηριότητας. Είναι πολύ πιθανό ότι αυτές οι προσπάθειες για κίνηση, μαζί με την βράχυνση των μαλακών μορίων, μπορεί να είναι σημαντικοί παράγοντες για την ανάπτυξη των παρατηρούμενων παθολογικών «σπαστικών» προτύπων. Η σπαστικότητα είναι συχνά πολύ μεγάλη στους καμπτήρες μυς των άνω άκρων και στους εκτείνοντες μυς των κάτω άκρων ώστε σε ασθενείς με ημιπληγία το άνω άκρο να βρίσκεται σε κάμψη στον αγκώνα, τον καρπό και τα δάχτυλα, ενώ το κάτω άκρο παραμένει σε έκταση.
Κατά το ημιπληγικό βάδισμα, το ένα κάτω άκρο εμφανίζει υπερτονία και διαγράφει ημικύκλιο προς τα έξω, συχνά με σύρσιμο των δαχτύλων. Ο ασθενής με ημιπληγία, περπατά σε ευρεία βάση αφού, όταν η βάση είναι στενή, απαιτείται πολύ μεγαλύτερη σταθεροποιητική δραστηριότητα του κορμού. Η ταχύτητα του βαδίσματος μειώνεται, επειδή το πόδι τοποθετείται στο πλάι, αντί για μπροστά.
Μετά από σύγκριση που έγινε με φυσιολογικά άτομα της ίδιας ηλικίας, τα ημιπληγικά άτομα βάδιζαν πιο αργά, λόγω μικρότερου μήκους του διασκελισμού και λιγότερων βημάτων ανά λεπτό. Τα άτομα με ημιπληγία, που παρουσιάζουν σημαντική μείωση της ταχύτητας βάδισης, τυπικά επιδεικνύουν και μείωση του μήκους διασκελισμού, συντομότερη φάση στάσης και μεγαλύτερη φάση αιώρησης στο προσβεβλημένο σκέλος. Ως ένα χαρακτηριστικό της παθολογικής βάδισης σε άτομα μετά από ΑΕΕ είναι η παθολογική συν-ενεργοποίηση των μυών του κάτω άκρου, η οποία μπορεί να αναδύεται λόγω της προσπάθειας του ατόμου για παραγωγή επαρκούς δραστηριοποίησης των αδύναμων μυών για τη φόρτιση του προσβεβλημένου άκρου, την ισορρόπηση και την μετακίνησή του προς τα εμπρός. Οι ασθενείς συνήθως αγνοούν ότι το περπάτημα τους δεν είναι ρυθμικό ή ότι ο ρυθμός τους διακόπτεται. Είναι, λοιπόν, ωφέλιμο να εξασκούν δραστηριότητες που προσδίδουν ρυθμό στο περπάτημα. Οι δραστηριότητες βοηθούν επίσης να έρθει το βάρος μπροστά και να γίνει το περπάτημα πιο αυτόματο από μία προσεκτική και καλά μελετημένη τοποθέτηση των ποδιών μπροστά και εναλλάξ.
Μια από τις πιο συνηθισμένες αιτίες για το άρρυθμο σχήμα βάδισης είναι η υπερέκταση του γόνατος που προκαλεί καθυστέρηση στη μεταφορά του βάρους στο ημιπληγικό πόδι στην αρχή της φάσης στάσης. Για ανεξάρτητη βάδιση δίνεται έμφαση στις μεθόδους εκπαίδευσης της υποστήριξης και της προώθησης από τα κάτω άκρα, της ισορρόπησης της μάζας του σώματος πάνω στον ένα ή και στους δύο άκρους πόδες και ο έλεγχος της πορείας του άκρου πόδα και του γόνατος κατά την αιώρηση. Η χρήση των άνω άκρων για υποστήριξη θα πρέπει να αποθαρρύνεται ώστε να είναι δυνατή η ανάκτηση της δυναμικής ισορροπίας και της ικανότητας υποστήριξης του σώματος από τα κάτω άκρα.
Η θεραπεία της ημιπληγίας με τη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση, θα πρέπει να αρχίζει ήδη από την πρώτη εβδομάδα  προκειμένου να είναι περισσότερο αποτελεσματική και να προσφέρει στον ασθενή ένα μεγάλο ποσοστό από την χαμένη λειτουργικότητα και ανεξαρτησία.
Η θεραπευτική μέθοδος διαμορφώνεται απόλυτα από τις δυνατότητες και τις συνθήκες του ασθενή. Η κλινική εικόνα της ημιπάρεσης είναι εξατομικευμένη και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει ένα άκαμπτο θεραπευτικό σχήμα.
Έπειτα από το οξύ περιστατικό, ο ασθενής ανάλογα με τη βλάβη των ανάλογων εγκεφαλικών περιοχών, μπορεί να εμφανίσει απώλειες κινητικότητας, αισθητικότητας και διαταραχές αντίληψης. Η κατάσταση του συνειδητού του μπορεί να είναι από διαταραγμένη μέχρι κωματώδης και συνεπώς να επηρεαστεί η ενεργητική συνεργασία μαζί του.
Τα προγράμματα έντονης αποκατάστασης έχουν συχνά μεγάλο όφελος, καθώς πολλοί ασθενείς με βλάβες του ΚΝΣ δείχνουν σημαντική βελτίωση της κινητικότητας τους. Παραδοσιακά, ένας από τους στόχους της εκπαίδευσης βάδισης είναι η αποκατάσταση της συμμετρίας της βάδισης, ώστε να ανακτηθεί το φυσιολογικό της πρότυπο. Σε φυσιολογικά άτομα, η συμμετρία της βάδισης μπορεί να επιδειχθεί με την χρήση κινηματικής και κινητικής καταγραφής και σε μικρότερο βαθμό καταγραφής EMG.

Κήλη Μεσοσπονδύλιου Δίσκου

500 288 master

Η οσφυϊκή δισκοκήλη είναι μία πάθηση στην οποία πιέζεται ένα ή περισσότερα νεύρα από ένα κομμάτι φθαρμένου δίσκου στη σπονδυλική στήλη. Εκδηλώνεται με πόνο και μούδιασμα στο πόδι.
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σπονδύλους και είναι κάτι σαν ένα ελαστικό μαξιλαράκι. Η σπονδυλική στήλη κάνει τις κινήσεις (κάμψη, έκταση, πλάγια κάμψη  και στροφή) εξαιτίας της ελαστικότητας του μεσοσπονδύλιου δίσκου και δεν καταπονείται γιατί απορροφά τους κραδασμούς. Το εσωτερικό του περιέχει πολύ νερό το οποίο με τον καιρό σιγά σιγά χάνεται (αφυδατώνεται). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται το ύψος του μεσοσπονδύλιου δίσκου και να χάνεται η ελαστικότητά του. Όταν υπάρχει υπερβολική πίεση του μεσοσπονδυλίου δίσκου αυτή συνήθως προκαλεί ρήξη του ινώδους δακτυλίου και προβολή του πηκτοειδούς πυρήνα που ονομάζεται κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Η κήλη αυτή συνήθως προκαλεί οσφυαλγία ή ισχιαλγία από την πίεση των νωτιαίων νεύρων ή του νωτιαίου μυελού. Σύνηθες κήλες μεσοσπονδυλίου δίσκου είναι οι οπίσθιες και ταξινομούνται σε τρεις κλινικές μορφές.
α) Προβολή: Υπάρχει ήπια πίεση του οπίσθιου επιμήκη συνδέσμου από την οπισθιοπλάγια κίνηση του πυρήνα του μεσοσπονδύλιου δίσκου. Ο ερεθισμός του νεύρου από την πίεση του συνδέσμου, προκαλεί πόνο στο ισχιακό νεύρο, αλλά τις περισσότερες φορές ο πόνος αυτός υπάρχει μόνο στην οσφυϊκή περιοχή.
β) Πρόπτωση: Στη βλάβη αυτή, λεπτύνεται και υποχωρεί ο οπίσθιος επιμήκης σύνδεσμος. Το ισχιακό νεύρο πιέζεται συνεχώς από τον πηκτοειδή πυρήνα. Ο πηκτοειδής πυρήνας δεν μπορεί να κινηθεί εύκολα, εξ αιτίας της πιέσεώς του στο στενό χώρο, που δημιουργήθηκε από την υποχώρηση του οπισθίου επιμήκη συνδέσμου.
γ) Σύνθλιψη: Στην περίπτωση αυτή, σπάει ο οπίσθιος επιμήκης σύνδεσμος και έτσι ελευθερώνεται στο νωτιαίο μυελό. Όπως και στην πρόπτωση, συνεχίζεται η ανταλγική στάση του σώματος. Όμως υπάρχει μεγάλος πόνος και περιορισμένη κινητικότητα.
Η αντιμετώπιση είναι συνήθως συντηρητική, με ξεκούραση, φάρμακα και φυσικοθεραπεία. Σε ένα ποσοστό 5-10% ο πόνος είναι αφόρητος και επίσης προστίθεται μυϊκή αδυναμία (παράλυση) του ποδιού στα συμπτώματα. Στις περιπτώσεις αυτές η αντιμετώπιση είναι νευροχειρουργική.

Εξάρθρημα ώμου και φυσικοθεραπεία

866 693 master

Τι είναι εξάρθρημα του ώμου;
Το εξάρθρημα ώμου αποτελεί μία συνηθισμένη αθλητική κάκωση κατά την οποία τραυματίζονται οι ίνες του αρθρικού θύλακα της άρθρωσης. Το κύριο κλινικό σημείο της κάκωσης, είναι η απομάκρυνση των δυο αρθρικών επιφανειών που αποτελούν τον ώμο (της κεφαλής του βραχιονίου και της ωμογλύνης στην ωμοπλάτη). Απόρια της μεταβολής αυτής, αποτελεί η πλήρης έλλειψη επαφής των δύο αρθρικών επιφανειών που προαναφέρθηκαν και συνεπώς επέρχεται αστάθεια στην άρθρωση.
Αιτίες πρόκλησης
Το εξάρθρημα επέρχεται στον ώμο όταν ασκηθεί μεγάλη και βίαιη δύναμη στην άρθρωση με αποτέλεσμα την απομάκρυνση των αρθρικών επιφανειών όπως προαναφέρθηκε. Ένας τρόπος να συμβεί αυτό είναι η πτώση του ασθενούς με τεταμένο το άνω άκρο (αγκώνας και καρπός σε έκταση) ενώ προσπαθεί να προστατευθεί απο την πτώση. Η θέση στην οποία ο ώμος είναι πιο επιρρεπής στην κάκωση είναι η απαγωγή (ανύψωση του χεριού στο πλάι του κορμού με τεντωμένο τον αγκώνα) σε συνδυασμό με έξω στροφή. Έχει αναφερθεί απο τους παθόντες πως η αίσθηση στην άρθρωση μετά τον τραυματισμό είναι η αστάθεια και η αίσθηση της απομάκρυνσης του χεριού απο τη θέση του.
 Κλινικές εκδηλώσεις
Οι ασθενείς με διάγνωση εξαρθρήματος ώμου παρουσιάζουν ξαφνικό και έντονο πόνο τη στιγμή του τραυματισμού. Ο πόνος είναι τόσο διαξιφιστικός, που οποιαδήποτε κίνηση είναι αδύνατη και με τη θέση του βραχίονα να ακουμπά στα πλευρά επέρχεται ανακούφιση. Ο πόνος υπάρχει κυρίως στην περιοχή του ώμου, αλλά μερικές φορές αντανακλά και στον βραχίονα ή το χέρι.
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη εξαρθρήματος του ώμου. Πρέπει να αξιολογηθούν όλοι και να διορθωθούν κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης από τον φυσικοθεραπευτή. Μερικοί από αυτούς είναι:

  • Ιστορικό εξαρθρήματος ώμου ή αστάθειας ώμου
  • Ανεπαρκής αποκατάσταση προηγούμενου εξαρθρήματος ώμου
  • Συμμετοχή σε αθλήματα που αυξάνουν το ρίσκο για το εξάρθρημα
  • Ακατάλληλη ή υπερβολική άσκηση
  • Άσκηση χωρίς προθέρμανση

Θεραπεία και φυσικοθεραπεία
Πριν την έναρξη της θεραπείας πραγματοποιείται ακτινογραφικός έλεγχος για την περίπτωση που το εξάρθρημα ώμου συνοδεύεται από κάταγμα. Στην περίπτωση αυτή διαφοροποιείται το πλάνο θεραπείας.
Η θεραπεία ξεκινά με την υποκειμενική ( ιστορικό του ασθενή ) και αντικειμενική (κλινική εξέταση ) αξιολόγηση, οι οποίες είναι αρκετές για να οδηγήσουν τον φυσικοθεραπευτή στη διάγνωση. Εξετάσεις όπως ακτινογραφίες και μαγνητική τομογραφία συνίστανται απο το γιατρό στον ασθενή.
Η θεραπεία ξεκίνα με περίπου 3 εβδομάδες ακινητοποίηση. Σκοπός της είναι να επουλωθουν οι τραυματισμένες ίνες του θύλακα.
Η φυσικοθεραπεία για εξάρθρημα ώμου είναι πολύτιμη γιατί: επίσπευδει τη διεργασία της επούλωσης, εξασφαλίζει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και μειώνει την πιθανότητα επανατραυματισμού. Γενικά περιλαμβάνει:

  • Χρήση νάρθηκα
  • Προστατευτική περίδεση
  • Παγοθεραπεία (για το οξύ στάδιο)
  • Θερμοθεραπεία (για το υποξύ και χρόνιο στάδιο)
  • Τεχνικές μαλακών μορίων (θεραπευτική μάλαξη)
  • Ηλεκτροθεραπεία (διασταυρούμενα ρεύματα για τον πόνο και μυικό ηλεκτρικό ερεθισμό για ενδυνάμωση)
  • Αρθρική κινητοποίηση
  • Μanual therapy και τεχνικές χειροπρακτικής
  • Βελονισμό
  • Indiba activ (για όλα τα στάδια) για την ταχύτερη επούλωση των ιστών και του θύλακα
  • Kinesiotaping για τη σταθεροποίηση της άρθρωσης
  • Υδροκινησιοθεραπεία σε ζεστό νερό
  • Ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών μέσω διατάσεων
  • Ασκήσεις βελτίωσης της δύναμης των μυών και ενδυνάμωση με λάστιχα
  • Εκπαίδευση, συμβουλές

Τις πρώτες 72 ώρες η φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση έχει ως στόχο τη μείωση της φλεγμονής και εκτελούνται πολύ ήπιες ασκήσεις, σύμφωνα με την καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή.
Μετά από αυτό το στάδιο, οι ασθενείς θα ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης και βελτίωσης της ελαστικότητας, πάντα χωρίς πόνο στο ανώδυνο εύρος κίνησης.
Ωστόσο οι κινήσεις που φέρνουν τον ώμο σε απαγωγή και έξω στροφή αποφεύγονται για τουλάχιστον 6 εβδομάδες.
Το πρόγραμμα αποκατάστασης εξελίσσεται μόνο με τις οδηγίες του φυσικοθεραπευτή και τη δική του εντολή για περαιτέρω εξέλιξη. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί σε ασκήσεις ενδυνάμωσης των στροφέων (έσω και έξω) μυών του ώμου για να βελτιωθεί η σταθεροποίηση, κυρίως κατα την ενεργητική κίνηση του ώμου. Επίσης, ασκήσεις διόρθωσης και επανατοποθέτησης της άρθρωσης του ώμου και της ωμοπλάτης είναι απαραίτητες.